บทที่ 14 ชะตาฟ้าลิขิต (125%)

“ด้วยความยินดีครับ เจ้าชายตัวน้อยของแม่” ว่าพลางฝังจมูกลงจุมพิตแก้มนิ่มทั้งสองข้าง ก่อนจะโอบประคองร่างน้อยขึ้นรถเข็น และเข็นกลับมาที่เตียงอีกครั้ง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่บุรุษพยาบาลเดินผ่านหน้าห้อง มัลลิกาจึงก้าวยาวๆ ไปวานให้อีกฝ่ายอุ้มลูกชายขึ้นมาวางบนเตียงให้ เพราะแดนไทยค่อนข้างหนัก และเธอก็เกรง...