บทที่ 36 การรุกหนักกับความหวั่นไหว (50%)

“อ้าว…ผมพูดจริงๆ นะ ถ้าจะจู๋จี๋กัน เราสองคนคงต้องหาเวลาเป็นส่วนตัวมากกว่านี้ เพราะถ้าอยู่ต่อหน้าลูก น้องแดนต้องไม่ได้นอนเพราะคุณส่งเสียงดังแน่ๆ” กระซิบเย้าแหย่เสียงแหบพร่าข้างใบหูน้อยไม่พอ พ่อหนุ่มมาดทะเล้นยังขยิบตาให้อีกด้วย

“โรคจิต!” มัลลิกาแหวลั่น ใบหน้างามแดงแจ๋ ก่อนที่หญิงสาวจะเลิกสนใจเขาแล้วพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ