บทที่ 70 คนห่ามในสามโลก (25%)

มัลลิกานอนร้องไห้กระซิกอยู่เงียบๆ ในวงแขนแกร่งของคนใจร้าย เพราะไม่มีปัญญามากพอที่จะพาตัวเองหนีห่างจากเขาได้ อยากตะเบ็งเสียงไล่ตะเพิดแต่ขากรรไกรกลับไม่ให้ความร่วมมือ ซ้ำน้ำตาเจ้ากรรมยังพรั่งพรูออกมาจากนัยน์ตาแดงก่ำราวทำนบพัง ทั้งอดสูและสมเพชให้กับตัวเองยิ่งนัก ในที่สุดเธอก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียบำเรอ หา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ