บทที่ 5 เอาสิคะ
อาหารหน้าตาน่ากินบนโต๊ะไร้รสชาติลงทันที เมื่อมี ศิระมาร่วมวง เพียงขวัญคือคนที่อึดอัดที่สุด ไม่ว่าคุณอังกาบ จะถามอะไร ศิระจะมองหน้าจนเธอตอบไม่ถนัด ไตรภพนั่งทานเงียบ ๆ สังเกตอาการของสองคนนี้ไปด้วย ข่าวลือที่ว่าสองคนนี้ไม่ได้รักกันคงเป็นเรื่องจริง เพราะเพียงขวัญดูไม่มีความสุขเลยสักนิดเมื่อสามีเอาใจ
“พอแล้วค่ะ ฉันกินไม่หมด” เพียงขวัญบอกเมื่อศิระตักกับข้าวให้จนล้นจาน อดคิดไม่ได้ว่าที่เสี่ยหนุ่มเอาใจ เพราะต้องการประกาศให้ไตรภพรู้เธอเป็นของเขา
“ผมจองโต๊ะจีนสิบโต๊ะนะครับ จะถือโอกาสนี้เลี้ยงลูกน้องด้วย” ไตรภพบอกกับเพียงขวัญ เพราะกำลังคุยเรื่องงานลอยกระทงที่โรงเรียนจัดพอดี คำพูดของเขาทำให้เสี่ยหนุ่มขบกราม ลูกน้องเยอะขนาดไหนกันเชียวถึงได้จองโต๊ะจีนมากกว่าเขา
“เพียงลงชื่อให้พี่แล้วใช่ไหม สิบโต๊ะ!” นายก อบต.เน้นย้ำจำนวนโต๊ะจีนเสียงดัง จงใจให้คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามได้ยินชัดเจน คิ้วหนายกขึ้นอย่างเป็นต่อ เพียงขวัญกลืนน้ำลายลงคอ มือที่กำลังส่งอาหารเข้าปากชะงัก หัวใจดวงน้อยกระตุกเมื่อได้ยิน คำว่าพี่จากปากเขา แสดงเก่ง... ครูสาวว่าให้สามีในใจ
“ลงแล้วค่ะ” ถึงจะแปลกใจกับจำนวนโต๊ะที่มากขึ้น แต่ก็ไม่ได้สนใจ ศิระมีเงิน เขาจะจองให้ใครก็เรื่องของเขา คุณอังกาบอมยิ้มเมื่อเห็นหลานชายแสดงอาการหึงหวงจนออกนอกหน้า ถ้าไม่ทำแบบนี้ศิระก็คงไม่รู้ใจตัวเอง ไตรภพพอใจเพียงขวัญ ถ้าเพียงขวัญหย่ากับศิระ นางก็พร้อมสนับสนุน แม้จะเสียดาย ก็ตาม สุดแล้วแต่วาสนา คู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกัน
“ต้นกล้วยกับใบตอง ผมจะให้คนงานเอาไปส่งก่อน วันงานสองวันนะครับ” ไตรภพพูดต่อ ปีที่แล้วเขาก็เอาต้นกล้วยกับใบตองไปช่วยงาน
“ขอบคุณค่ะ คุณภพจะเข้าไปวันไหนคะ ทางโรงเรียนจะได้เตรียมช่อดอกไม้ขอบคุณ”
“คุณไตรภพทำกระทงเป็นด้วยเหรอครับ” ศิระถาม ฟังจากบทสนทนาก็รู้ว่าไตรภพคุ้นเคยกับทางโรงเรียนเป็น อย่างดี เขาไปอยู่ไหนมา ทำไมถึงไม่รู้ว่านายไตรภพอะไรนี่กำลังจีบเมียเขาอยู่ ลูกน้องที่ให้ไปเฝ้านั่งหลับหรือไง ถึงได้ไม่รู้ว่าเจ้านายกำลังถูกตีท้ายครัว
“ผมไปช่วยทำสะพานท่าน้ำครับ”
คำตอบของไตรภพทำให้ศิระยกยิ้มมุมปาก หน้าที่พวกนั้นจะเป็นของนายก อบต.นับตั้งแต่วินาทีนี้ เห็นทีเขาต้องลงพื้นที่บ่อย ๆ โดยเฉพาะที่ทำงานเมีย
กระบะยกสูงขับเข้ามาจอดหน้าบ้านที่พ่อกับแม่ปลูกแยกให้เป็นเรือนหอของเขา ตาคมเข้มมองเข้าไปด้านใน นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้มาที่นี่
“ขอบคุณค่ะ” เพียงขวัญเอ่ยขอบคุณ แล้วเปิดประตูลงจากรถ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน เมื่อได้ยินเสียงเปิดและปิดประตูตามหลัง
“เสี่ยจะเอาอะไรคะ”
ที่นี่แทบจะไม่มีข้าวของเครื่องใช้ของเขา ถามเพราะนึก ไม่ออกว่าศิระลงมาเอาอะไร เธอจะได้หยิบได้ถูก ไม่มีคำตอบ มีเพียงร่างสูงเดินนำหน้าเธอไปเงียบ ๆ ไฟในบ้านสว่างทั้งหลัง ดีที่เขายังจำได้ว่าสวิตช์ปิดเปิดไฟอยู่ตรงไหน ถอนหายใจแล้วเดินตามเข้าไปด้านใน ศิระคงไม่อยู่นานได้ของก็คงกลับเลย
“เสี่ย!” ทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้าน เท้าก็ลอยขึ้นจากพื้น
“เสี่ย! จะทำอะไร!” ตกใจกับการจู่โจมของเขา ก่อนจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกทุ่มลงกับโซฟา แล้วถูกร่างสูงกดทับเอาไว้
“ร่านนักใช่ไหม ผัวนั่งอยู่ทนโท่ยังให้ท่าคนอื่นอีก เอากับมันมาแล้วใช่ไหม!”
“เสี่ย!” ตกใจกับการกระทำของเขาไม่หาย ก็ต้องมาช็อกกับคำพูดที่สิ้นคิดนี้อีก
“อยากหย่าจนตัวสั่น จะได้ไปอยู่กับมันใช่ไหม ที่แรดไปบ้านย่าทุกวัน ที่แท้ก็ไปหาชู้”
เพียะ!
ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงตบ เมื่อเพียงขวัญฟาด ฝ่ามือลงลงมาเต็มแรง มองศิระด้วยสายตาเกลียดชัง
ยังมีหน้ามาว่าเธออีกหรือ... ตัวเองทำอะไรไว้ คนรู้กันทั้งตำบล อับอายแค่ไหนที่ต้องรับรู้เรื่องเลว ๆ ของเขา ปิดหูปิดตา ยอมให้คนด่าว่าโง่ ก็ไม่เพราะเขาหรอกหรือ
“อย่านะเสี่ย!” มือบางผลักลงที่อกหนา เมื่อศิระโน้มหน้าลงมาหา
“คุณเป็นเมียผม ผมมีสิทธิ์!”
คำพูดของเขาเน้นย้ำให้รู้ว่า เธอก็แค่ที่ระบายอารมณ์ เขาจะทำอะไรกับเธอก็ได้ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้น้ำตาก็พากันไหลออกมา เมื่อไรเรื่องบ้า ๆ จะจบลงเสียที เพราะเขายังไม่ได้ใช้สิทธิ์ของเขาสินะถึงได้ตามมารังแกไม่เลิกรา ไม่ว่าจะเป็นจูบหรืออะไร เธอก็ไม่อยากได้ทั้งนั้น อย่ามาแตะต้องตัวเธอจะดีที่สุด
“อยากได้ฉันมากใช่ไหม!” ศิระผละออกเมื่อเห็นน้ำตาของเธอ เพียงขวัญดีดตัวลุกขึ้นจากโซฟา ตากลมโตจ้องหน้าเขาเขม็ง ทั้ง ๆ ที่เป็นอิสระแล้ว แต่ก็ไม่คิดจะหนี วันนี้หนีได้ วันหน้าเขาก็รังแกเธออีก
แควก!
เสื้อเชิ้ตผ้าเนื้อดีขาดเป็นทางยาว เมื่อเจ้าของกระชากมันออกจากกัน
“เพียง!” ศิระตกใจกับการกระทำของหญิงสาว ไม่เพียงแค่เสื้อ กระโปรงตัวสวยก็ถูกกระชากลงพื้นไปอีกตัว เนื้อตัวของเธอเหลือแค่ชุดชั้นในลูกไม้สีขาวปิดบังไว้อย่างหมิ่นเหม่
“ทำอะไรน่ะเพียง หยุดนะ!” ศิระร้องออกมาอย่างตกตะลึง เมื่อเพียงขวัญสลัดผ้าชิ้นน้อยออกจากตัว
“จะได้ไม่ต้องถอดให้เสียเวลา เสี่ยต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอคะ เชิญค่ะ จะทำตรงนี้หรือตรงไหน ฉันได้หมด!” ไม่พูดเปล่า... ร่างเปล่าเปลือยยังตรงเข้ามาหา พยายามปลุกปล้ำ โน้มตัวศิระเข้ามาหา
“เป็นบ้าเหรอเพียง ทำอะไรของคุณ หยุดนะ! ผมบอกให้หยุด!” เสี่ยหนุ่มตวาดลั่น คว้าเสื้อเชิ้ตที่ถอดทิ้งไว้ขึ้นมาห่อตัวหญิงสาวเอาไว้ ดึงเธอมากอดแนบอก เพียงขวัญดิ้นรนขัดขืน ดึงเสื้อที่ห่อตัวออก อยากได้เธอไม่ใช่หรือ... แล้วจะมาช่วยปกปิดเนื้อตัวเธอทำไมกัน
“เอาสิคะเสี่ย ทำเลย ทำสิ ทำแบบที่เสี่ยอยากทำไงคะ ปิดทำไม เมื่อกี้เสี่ยยังอยากได้ฉันอยู่เลย”
“พอแล้วเพียง พอแล้ว... ผมขอโทษ”
“ไม่ต้องขอโทษค่ะ ฉันเป็นเมียเสี่ย เสี่ยมีสิทธิ์ เชิญค่ะ”
พูดจบก็ปล่อยก้อนสะอื้นออกมา เป็นของเขาให้มันจบ ๆ เธอจะได้รู้ว่าความรู้สึกหลังจากนี้มันเป็นยังไง อาจจะดีขึ้นก็ได้
“พี่ขอโทษ...”
เพียงขวัญเงียบจนน่ากลัว เธอคงหมดใจกับเขาแล้วจริง ๆ ศิระกอดหญิงสาวแนบอก หัวใจแกร่งปวดร้าว เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของเธอ เขาไม่เคยรู้เลยว่าเธอคิดอะไรอยู่ ภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยกับคำว่าไม่เป็นไร ก็ใช่ว่าเธอจะไม่มีความรู้สึก
