บทที่ 42 บทที่ 42

“ที่จริงมึงไม่เห็นต้องคิดมากเลยนะเว้ย มึงก็มีความสุขกับการแก้แค้นของมึงไปดิ มึงไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น ปล่อยให้เขาจัดการปัญหาของเขาเอง  แต่ที่มึงต้องมานั่งกลุ้มอยู่แบบนี้ ก็เพราะมึงแคร์และรักเขา กูพูดถูกใช่มั้ย”

“แต่เด็กนั่นเป็นน้องของไอ้เพื่อนทรยศ กูจะรักได้ยังไง”

“รักได้ยังไงกูก็ไม่รู้หรอก แต่ถ้...