บทที่ 83 บทที่ 83

กลิ่นจันทร์สะอึก แทบจะหายเมาเป็นปลิดทิ้ง ตาคู่สวยมองหน้าเขาอย่างคาดไม่ถึง ขอบตาของเธอร้อนผ่าว ก่อนจะมีน้ำใสๆ เอ่อคลอขึ้นมา ท่ามกลางแสงสลัวๆ ของไฟที่สาดส่องผ่านม่านน้ำฝนและกระจกรถเข้ามาได้เพียงบางเบา

“ถ้ารังเกียจก็ปลดล็อกรถสิ ไผ่จะได้ลงรถแล้วกลับบ้านไปหาลูก”

“ไม่มีทางซะล่ะ เธอรู้มั้ยไผ่ว่าทำไมฉันถึ...