บทที่ 18 หยุด!

เสียงจิ้งหรีดเรไรร้องระงมไปหมด พิชาญออกเดินต่อไปยังรถมอเตอร์ไซค์ของเขาที่จอดไว้ไม่ไกลจากตรงนั้น

“ขึ้นรถ” เขาออกคำสั่ง เธอทำหน้าง้ำ แทบไม่อยากหายใจ อยากกลั้นใจตายไปตรงนั้น แต่สภาพเธอที่โดนเขาปู้ยี่ปู้ยำ ขืนเดินไปตามถนนหนทาง มีคนมาเจอถามไถ่ เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

โต๋ขึ้นคร่อม แล้วเร่งเร้าให้เธอขึ้น...