บทที่ 40 เหนื่อยล้า

“อุ้ย...” ชมพูเปล่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ

“อยู่ใกล้ ๆ พี่นี่แหละ” เขาพูดพลางซุกหน้าหาความอุ่นใจลงไปในซอกคอของหญิงสาว ชมพูใจเต้นตึก ๆ ตัก ๆ เธอหันไปยิ้มให้กับพี่เล็ก

“อย่างนี้ชมพูจะป้อนข้าวพี่เล็กไม่ได้นะคะ” เธอว่าให้

“พี่กินเอง นั่งแบบนี้แหละ” ชายหนุ่มใช้มือหนึ่งกอดเอวเธอเอาไว้หลวม ๆ และอีกมือหยิ...