บทที่ 41 รัญจวน

“ชมพูเป็นของพี่เล็กนะ” เขาถามเสียงกระเส่า ความเป็นชายอัดแน่นแข็งเต็มเป้ากางเกงที่สวมใส่

“ค่ะ” เธอตอบรับเขาด้วยดวงตาที่สั่นระริก แฝงความกลัวและอยากรู้ ใบหน้าน้อย ๆ ที่ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน และปฏิกิริยาที่ตอบสนองเขา ทำให้หัวใจของภารันย์ที่หวั่นไหวพอ ๆ กันเต้นเร็ว

ฝ่ามือหนาเริ่มประคลำแล้วลูบไล้ผิวกา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ