บทที่ 78 ห่วงหา

“คือ...ผม...” เล็กขยับปากที่จะพูด

“ไม่ต้องพูดค่ะ กลับไปที่ห้องของคุณเล็กค่ะ” เสียงพูดแบบมีน้ำโห

ป้าเจียมหน้าตาโกรธขึ้งมาก ปากคอสั่น ภารันย์ทำแบบนี้เท่ากับเขาย่ำยีศักดิ์ศรีของคุณหนู แล้วเหยียบลงไปในหัวใจของป้าเจียมที่เลี้ยงชมพูมาแต่อ้อนแต่ออก ชมพูมองตามหลังพี่เล็ก เขาหันมาส่งสายตาปลอบใจ

“คุณหนูคะ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ