บทที่ 5 ของคุณเอก

เธอหน้าแดงก่ำ เมื่อนึกถึงคำพูดสองแง่สองง่ามของเค้า ที่พอจะตีความได้

"มาเป็นผู้หญิงของฉันไหม ไพลิน " เค้าจ้องตาเธอ แล้วมองเธอ ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเค้า

"คุณเป็นเอก "

เธอเรียกเค้าเสียงดัง ด้วยความตกใจ เค้าตรงไปตรงมา เค้าชัดเจนมาก

"คุณหมายถึง "

"ฉันอยากเลี้ยงดูเธอ "

หญิงสาวลุกขึ้นคว้ากระเป๋าจะกลับบ้านทันที เธอคิดว่าเค้า จะจีบ จะเดท จะทำความรู้จัก แต่เปล่าเลย เค้าแค่ต้องการตัวเธอ เท่านั้น

"ฉันไม่ได้อยากคบใคร และไม่คิดจะคบใคร ตอนนี้ " เค้าลุกขึ้นยืน แล้วคว้าตัวเธอเอาไว้

"เธออายุยังน้อย แฟนก็ไม่มี เธอคิดว่า จะคบกับผู้ชายคนแรก แล้วได้แต่งงานกันหรอ ไม่มีหรอก กว่าจะได้แต่งงาน เค้าก็คบกัน อกหัก โดนทิ้ง กว่าจะเจอคนที่ถูกใจ คนที่ใช่  "

เค้าไล้มือไปที่แก้มของเธอ แล้วดันตัวเธอ ให้ชิดกับผนังห้องเย็นเฉียบ

"มาอยู่กับฉัน มาเป็นของฉัน แล้วฉันจะให้เธอทุกอย่าง ที่สำคัญ จะไม่มีใครรู้ ว่าเราทำอะไรกัน ฉันจะสอนเธอทุกอย่าง ให้เธอทุกสิ่งที่เธอต้องการ เชื่อไหม ว่าฉันจะเอาใจเธอ ดูแลเธอแบบที่ใครหน้าไหน ก็ให้เธอไม่ได้ทั้งนั้น ขอแค่ อย่างเดียว ต้องมีแค่ฉันคนเดียว ถ้าเธอมีคนอื่นเมื่อไหร่ ฉันจะฝังเธอและมัน ด้วยมือฉันเอง "

"คุณเอกจะเบื่อลินไหมคะ "

เค้ายิ้ม แล้วดึงเธอมานั่งบนโซฟา มองเธอที่นั่งอยู่ข้างเค้า ตั้งแต่หัวจรดเท้า

"บอกไม่ได้ ว่าเบื่อไหม แต่ตอนนี้ อยากได้มากเลย "

เค้าพูดตรงๆอย่างที่ใจคิด มองเธอที่ก้มหน้าด้วยความกลัว

"ฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว เอาแต่ใจตัวเอง และอยากได้อะไร ก้ต้องได้ "

"ถ้าลินปฎิเสธ "

เธอย้อนถามเค้า

"วันจันทร์ ไปรับเงินชดเชย หนึ่งปีเลย แล้วออกไปซะ อย่าให้ฉันเห็นอีก "

"คุณเอก "

เค้ายิ้มออกมา แล้วดึงมือเธอ ไปวางตรงเป้ากางเกงของตัวเอง

"ฉันบอกแล้ว ว่าฉันอยากได้ ต้องได้ จะหนี ก็ต้องหนีให้ไกล จะไปก็ต้องไปให้พ้น ไม่อย่างนั้น "

"คุณเอกใจร้าย คุณเอกนิสัยไม่ดี "

เค้าบีบแก้มเธอ เบาๆ แล้วมองหน้าเธอ

"อย่าให้ฉันร้ายสิ ทำให้ฉันเป็นคนดีของเธอ ทำได้ไหม ไพลิน "

เธอสบตากับเค้า แล้วก็หลับตาลง

"ถ้าคุณเอกแต่งงาน ปล่อยลินไปนะคะ "

"ถ้าฉันแต่งงานนะ " เค้าพูดเพียงเท่านี้ แต่คิดว่า คงไม่มีวันนั้น แน่นอน

เธอไม่รู้หรอกว่าทำไมและเพราะอะไร คุณเอกถึงเลือกเธอ ให้เป็นผู้หญิงของเค้า เธอไม่ได้สวย ไม่ได้เซ็กซี่ หรือไม่ได้ดูดี แบบผู้หญิงที่เคยอยู่ข้างกายเค้า เธอเป็นเพียงคนธรรมดา เป็นเด็กธรรมดา ที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพ หนีความลำบากกายลำบากใจ ต่อสู้ตัวคนเดียวมาตลอด แต่เค้าก็ยังมาใจร้ายกับเธอ

"คุณเอกใจร้าย " เธอตัดพ้อ มองหน้าเค้า ความคิดว่าเค้าเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ จางหายไปหมดสิ้น ธาตุแท้ของเค้า เป็นคนแบบนี้ นี่เอง

"หนึ่งปีเลยหรอคะ เงินชดเชย " เธอย้อนถามเค้า

เป็นเอกเดินกลับมานั่งที่โซฟา แล้วมองเธอที่ยืนอยู่ตรงนั้น

"12 เดือน แล้วก็ไปให้พ้นหน้า "

เธอพยายามคิดหาทางออกที่ดีที่สุด เงินแสนที่เค้าเสนอให้เธอมา มันมากแบบที่ทั้งชีวิตของเธอ ไม่เคยได้เห็น ไม่เคยสัมผัสด้วยซ้ำ แต่บริษัทของเค้า หน้าที่การงาน และ การที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ มันดีมากแล้ว ถ้าออกจากงานไป เธอจะไปนับหนึ่งที่ใหม่ เธอต้องเริ่มต้นใหม่ และ เค้าจะหยุดแค่นี้จริงๆ หรือ ถ้าเธอลาออก เค้าจะได้ทำอะไร กับเธอง่ายขึ้นกว่าเดิม

"คุณเอก แค่อยากได้เท่านั้นใช่ไหมคะ "

"มานี่ "

เค้าเรียกเธอ ให้เดินเข้ามาหา คนอย่างเค้า เจรจาต่อรองมาหลายโครงการ ไม่เคยจะพลาด แล้วกับเธอ เค้าจะพลาดได้ยังไง เค้าบอกความจริง เสนอข้อเสนอ ที่เค้าพร้อมให้ ไม่มีขายฝัน และ ไม่ให้ความหวังลมๆแล้งๆ

เธอเดินมายืนอยู่ตรงเค้า ชายหนุ่มดึงเธอมานั่งข้างๆ แล้วลูบแก้มเธอ อย่างแผ่วเบา

"อยู่กับฉัน เป็นของฉัน แบบไม่มีใครรู้ เธอยังทำงานได้เหมือนเดิม แล้วเราก็มาเจอกัน ในวันที่ฉันว่าง ฉันอยากอยู่กับเธอ ใช้เวลาด้วยกัน "

เธอมองหน้าเค้า ตัวสั่นไปหมด

"นะ ไพลิน อย่าดื้อ อย่าคิดจะปฎิเสธฉัน เพราะฉันไม่ได้ยื่นข้อเสนอนี้ให้กับใคร ไปทั่ว ข้อเสนอนี้ ฉันให้เธอ แล้วฉันก็ต้องได้ "

เค้าลูบท้องของเธอ แล้วสัมผัสที่ผิวกายบอบบางของเธอ ก่อนจะเลื่อนมือไปที่เสื้อครอบตัวเล็ก

"คุณเอกขา ลินกลัว " เธอบอกกับเค้าตรงๆ

"ไม่มีอะไรหรอก อย่ากลัวไปเลย นะ "

ท้ายเสียง นะ ของเค้า คือการปลอบ อ้อนเด็ก และ ทำให้เธอวางใจ

"อยู่กับฉัน เป็นของฉัน คนเดียวนะไพลิน "

ร่างสูงใหญ่พาเธอเดินมาที่เตียงนอน ก่อนจะผลักตัวเธอให้นอนลงบนเตียง เสื้อยืดที่สวมอยู่ถูกถอดออก พร้อมกับ กางเกงยีนส์ ใบหน้าสวยหวาน ตื่นกลัว กับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ไม่มีคำรัก ไม่มีความหวาน มีเพียงผลประโยชน์ และ ความต้องการ เธออาจจะง่าย ในสายตาคนอื่น แต่สิ่งที่เธอทำ คือการ เอาตัวเองให้อยู่รอด ชีวิตที่อยู่ตัวคนเดียว มันไม่ได้ง่ายหรอก และเธอไม่ได้หวังให้ใคร มาเข้าใจ

ริมฝีปากหนานุ่ม สัมผัสลงมาที่ปากของเธอ เบาๆ คล้ายกับเป็นทำให้เธอค่อยๆวางใจ มือหนาที่แสนจะนุ่มนวล ลากไล้ไปตามร่างกายของเธอ ก่อนจะถอดเสื้อของเธอออก แล้วขยับตัวมอง หน้าอกอวบอิ่ม ภายใต้บราตัวเก่า มือบางปิดเสื้อชั้นในของตัวเองเอาไว้ แต่เค้ากลับดึงมือเธอออก แล้วจับแขนทั้งสองข้าง ตรึงเอาไว้กับที่นอน

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องอาย เธอจะมีทุกอย่าง ที่เธอต้องการ ฉันสัญญา "

เค้าถอดเสื้อผ้าของเธอออก แล้วมองร่างกายเปลือยเปล่าของเธอ ด้วยสายตาหื่นกระหาย ผิวกายขาว และเอวบาง ที่เค้าคิดเอาไว้ ไม่เกินจริง หน้าอกอวบอิ่ม ขนาดพอดีมือ ที่ทำให้เค้า ชอบมากกว่าที่คิดไว้ มันทำให้เธอ ต้องหลบสายตา