บทที่ 97 กลัวใจ

เสียงร้องไห้ที่ปล่อยออกมา อย่างไม่อายทำให้ คนที่ขับรถตามมาจากที่บ้าน รีบรั้งตัวไปกอด วาคินเติบโตมาจากครอบครัว ที่มีพ่อเป็นใหญ่ มีแม่เป็นผู้นำ และลูกต้องเป็นคนรับคำสั่งเพียงอย่างเดียว

"ร้องให้พอ แล้วก็ตั้งสติ " เสียงนุ่มนวล บอกออกมา แล้วลูบแก้มคนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน

"ทนไม่ไหวแล้ว คินทนไม่ไหวแล้วอิน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ