บทที่ 8 บทที่ 8

“แล้วจะผิดประเพณีมั้ย ถ้าข้าจะขอทำเอง” จาฟาร์บอก ก่อนจะเพ่งดวงตาคมที่เปล่งประกายวาววับ เมื่อเห็นความงดงามของพีรกานต์

“ห๊า...ท่านว่าอะไรนะเจ้าคะ” ฮาดายกมือทาบอกอย่างตกใจ และไม่เชื่อหู

“ข้าบอกว่า ข้าจะชำระเนื้อตัวให้นางเอง” จาฟาร์เบนสายตากลับมาสบตาฮาดา ตาคมกริบนั้นทำให้ฮาดาต้องหลบตา

“เจ้าค่ะ ถึงแม้ว่าจะไม่ควร แต่ข้าก็คงห้ามอะไรท่านไม่ได้” ฮาดาถอนใจ ก่อนจะลุกขึ้นปรายตามายังร่างบางของพีรกานต์อีกครั้ง และเดินจากไปเงียบๆ พร้อมๆ กับหญิงสาวผู้ช่วยทั้ง 2 คน

ชีคจาฟาร์สาวเท้าเข้าไปหาร่างบางที่ซุกตัวเข้าหาขอบอ่าง จนแทบจะจมหายไปเป็นเนื้อเดียว ชายหนุ่มนั่งยองๆ ลงบนส้นเท้ามองใบหน้างาม ที่มีคราบน้ำตาอยู่เต็มหน้า

“ฮันนี่” จาฟาร์เรียกหญิงสาว

“ฉะ...ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันจะกลับเมืองไทย ฉันจะไม่อยู่ที่นี่กับคุณอีกแล้ว” เสียงที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากอิ่มปนเสียงสะอื้นฮักนั้น ไม่ได้ทำให้จาฟาร์ใจอ่อนอีกแล้ว น้ำตาของหญิงสาวช่วยเหลือเธอไม่ได้อีกต่อไป เพราะชีคหนุ่มมุ่งมั่นที่จะเผด็จศึกพีรกานต์ไว้แล้ว

“เสียใจทูนหัว ถ้าเธอผิดสัญญาเธอจะต้องเข้าไปรวมอยู่ในฮาเร็มของฉัน จำไม่ได้แล้วเหรอ”

“จำได้ แต่ฉันไม่อยู่ที่นี่แล้ว ประเพณีบ้าบออะไรนั่นฉันรับไม่ได้หรอก” พีรกานต์บอก แล้วก็ต้องร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อร่างบางลอยขึ้นจากพื้น “ว้าย”

จาฟาร์อุ้มร่างบางขึ้น ก่อนจะเหวี่ยงลงไปในอ่างที่มีน้ำอยู่เกือบเต็ม ความกว้างของอ่างทำให้ร่างบางของพีรกานต์ที่ไม่ได้ตั้งตัวจมลงไป และทะลึ่งพรวดขึ้นมาใหม่ หญิงสาวกระแอมกระไอเพราะสำลักน้ำจนจมูกแดงไปหมด

จาฟาร์ถอดเสื้อคลุมตัวยาวที่สวมอยู่ออก ร่างกำยำที่เกือบเปลือยก้าวลงไปในอ่างน้ำร่วมกับเธอ

ชายหนุ่มก้าวเข้าไปนั่งอยู่ด้านหลังพีรกานต์ โดยการเหยียดขายาวๆ คร่อมร่างบางเอาไว้ หญิงสาวตกใจกับการแนบชิดสนิทสนมขนาดนี้ แม้ว่าจาฟาร์จะยังมีกางเกงสวมอยู่ แต่เธอกลับเปลือยเปล่าตลอดร่าง

“คุณ...จะทำอะไรน่ะ” พีรกานต์ถามเสียงสั่น

จาฟาร์ไม่ตอบ มือใหญ่ข้างหนึ่งรวบร่างบางเข้าแนบชิดกายแกร่งมากยิ่งขึ้น ส่วนมืออีกข้างที่ว่างก็นวดเบาๆ ที่ทรวงอกอวบอิ่ม พีรกานต์หลับตาปี๋ หญิงสาวรู้สึกแปลกๆ เมื่อร่างกายของทั้งสองแนบชิดนั้นร้อนผ่าวอยู่ในสายน้ำที่เย็นสดชื่น เมื่อเธอบิดกายอย่างกระเส่า สายน้ำก็แตกกระจายและโหมกลับมาปะทะร่างของทั้งสอง ความรัญจวนยิ่งยวดก็เกิดขึ้น

พีรกานต์ได้กลิ่นแปลกๆ เป็นกลิ่นหอมละมุน เหมือนกลิ่นของดอกไม้แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นชนิดใด ลมหายใจของหญิงสาวเริ่มติดขัด ความร้อนวูบวาบแผ่ซ่านตลอดทั้งร่างของพีรกานต์

“เธอจะต้องปลดปล่อยมันออกมาฮันนี่ ความต้องการที่อยู่ในจิตใต้สำนึก ไม่มีใครปิดบังได้” จาฟาร์กระซิบที่ข้างใบหูเล็กๆ และขบเม้มเบาๆ

หญิงสาวขนลุกซู่ไปทั้งกาย เมื่อมือหนาเริ่มเคล้นคลึงทรวงอกอวบหนักมือขึ้น พีรกานต์รู้สึกว่ามือไม้ของตนจะอ่อนแรง คิดจะต่อต้านเขาแต่ก็ทำไม่ได้

จาฟาร์เลื่อนริมฝีปากร้อนๆ ไล้ไปตามซอกคอระหง เขาปัดเส้นผมสลวยที่ขวางทางอยู่ออกให้พ้น และขบเม้มแรงๆ ตามลำคอ มือใหญ่ที่วางอยู่บริเวณหน้าท้องแบนราบ เลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงเนินเนื้ออวบอูม ที่ยังคงมีพงไหมนุ่มนิ่มปิดบังความงดงามของมันอยู่

ปลายนิ้วเรียวสวยกรีดผ่านเส้นไหมเข้าไปแตะต้องกลีบกุหลาบแสนสวย

พีรกานต์ครางเสียงพร่า พยายามหนีบเรียวขาเข้าหากัน แต่นั่นก็เป็นการกักเก็บปลายนิ้วเรียวยาวของจาฟาร์เอาไว้

“หึ...หึ ทำแบบนี้คิดว่าจะหยุดฉันได้หรือสาวน้อย”

ปลายนิ้วเรียวที่ถูกบีบก็ยังคงขยับไปมาได้ หญิงสาวสะบัดใบหน้าไปมา ริมฝีปากอิ่มขบเข้าหากันแน่น

“เอาออกไป” พีรกานต์สั่งเสียงแผ่ว และได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ กลับมา

“เธอชอบมันที่รัก ฉันจะทำให้เธอรู้ด้วยตัวเอง ว่าเธอชอบมันแค่ไหน” จาฟาร์กระซิบชิดบ่าบอบบาง

ปลายนิ้วเรียวงอลงนิดๆ และเลื่อนขึ้นลงสลับกับสะกิดเบาๆ ที่ปุ่มเกสรเล็กๆ น่ารักของเธอ

“คุณ...ท่านชีค...” สะโพกสาวกระตุกขึ้นทันที ความทรมานที่แสนหวานทำให้เรียวขาที่ถูกเจ้าของหนีบเข้าหากัน ค่อยๆ แยกออกทีละนิด

ใบหน้างามแหงนเงยขึ้น จาฟาร์ที่ถึงแม้ว่าจะนั่งเป็นพนักพิงให้หญิงสาว แต่ความที่เป็นคนร่างสูงใหญ่ ศีรษะของชายหนุ่มก็ยังอยู่สูงกว่าศีรษะเล็กๆ ของพีรกานต์มากอยู่ดี ชายหนุ่มกดริมฝีปากร้อนๆ ลงกับเรียวปากนุ่มชุ่มชื้น เขาใช้ทุกส่วนของร่างกาย สร้างความสุขปรนเปรอหญิงสาวได้

นิ้วเรียวยังคงทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม เมื่อจาฟาร์รับรู้ว่ามีน้ำหวานอุ่นๆ ไหลออกมาอาบปลายนิ้วบ้างแล้ว ชายหนุ่มก็จัดการส่งปลายนิ้วเข้าไปสำรวจความนุ่มอบอุ่นภายในทันที

“ท่านชีค...” เสียงร้องด้วยความรัญจวนใจถูกดูดกลืนเข้าไปในโพรงปากร้อนๆ ของจาฟาร์

เรียวขาที่แยกออกจากกันเมื่อครู่ ถูกบีบเข้าหากันอีกครั้ง จนจาฟาร์ต้องงอขาขึ้นและใช้ปลายเท้าแยกขาเรียวให้ออกจากกันทั้งสองข้าง

“รู้สึกยังไงบ้างฮันนี่” จาฟาร์ถามเสียงกระเส่า เมื่อถอนริมฝีปากออก

“ฉะ...ฉัน” พีรกานต์พูดได้เพียงแค่นั้น ก็ต้องหอบกระเส่า เพราะฤทธิ์ของนิ้วมือร้ายกาจของเขา

มือใหญ่อีกข้างที่เกาะกุมทรวงอกอวบ ถูกมือบางวางทับเอาไว้ แต่ชายหนุ่มก็ฝืนมือใช้นิ้วเรียวคีบยอดอกสีสวยดึงทึ้งเบาๆ

“พูดสิที่รัก พูดออกมาว่าเธอรู้สึกยังไงบ้าง”

ปลายนิ้วเรียวแสนร้ายกาจยังคงขยับเข้าออกไม่หยุด จาฟาร์เองก็ต้องกัดฟันแน่นอย่างรัญจวน เมื่อใจกลางสาวตอดรัดปลายนิ้วเรียว ชายหนุ่มไม่อยากคิดว่าถ้าเปลี่ยนจากปลายนิ้วเรียวเป็นความร้อนผ่าวอันใหญ่โต ที่กำลังปวดหนึบไปด้วยความต้องการจะปลดปล่อยแล้ว เขาจะเสียวซ่านรัญจวนขนาดไหน

“ทะ...ทรมาน” เสียงหวานกระเส่าตอบแผ่วเบา