บทที่ 9 บทที่ 9

“ทรมานเหรอสาวน้อย”

“ทรมาน...” พีรกานต์แอ่นหยัดสะโพกให้ปลายนิ้วเรียว เมื่อหัวสมองนั้นแตกพร่าเต็มไปด้วยความว่างเปล่า ปรอดโปร่ง เหมือนกำลังล่องลอยอยู่บนก้อนเมฆที่เบาหวิวไปตามท้องฟ้ากว้างใหญ่

“ยังทรมานอีกหรือเปล่า...คนสวย” จาฟาร์ถอนปลายนิ้วเรียวออก ก่อนจะเลื่อนปลายนิ้วร้ายกาจ ไปบนทรวงอกอวบอิ่ม และบีบเคล้นเบาๆ

“ไม่...ไม่แล้ว” เสียงใสๆ ตอบ และคอที่ตกลงอย่างหมดแรง ทำให้จาฟาร์ต้องหัวเราะเบาๆ

“ที่รัก...ฉันจำเป็นต้องจัดการกับเส้นขนนุ่มๆ ของเธอ” คำบอกเล่าของจาฟาร์ ทำให้พีรกานต์เบิกตากลมโตขึ้น “ไม่ต้องกลัวนะฮันนี่ ฉันไม่ทำอันตรายเธอหรอก”

“ตะ...แต่ว่า”

“ไม่มีแต่...ฮันนี่ ฉันจำเป็น” จาฟาร์จับมือบางให้วางลงบนความร้อนผ่าวตรงใจกลางร่างแกร่ง “ดูมันสิที่รัก มันกำลังต้องการเข้าไปอยู่ในตัวเธอ กับหญิงอื่นที่ไม่ได้เข้ามาอยู่ในนี้กับฉัน ฉันก็คงสามารถให้ความสุขกับพวกเธอได้เลย แต่ตอนนี้เธออยู่กับฉันและมีคนรู้เห็นมากมาย ถ้าเธอไม่ทำ ฉันก็ไม่อาจให้ความสุขแก่เธอได้ฮันนี่”

พีรกานต์เบี่ยงร่างหันมามองสบตาคมสีเทาวาววับนั้น

“แต่ถ้าฉันไม่ทำ ก็ไม่มีใครรู้นี่คะ”

จาฟาร์ส่ายหัว

“ไม่...ฮันนี่ ทุกคนจะต้องรู้แน่นอน...เชื่อฉัน หลังจากที่เราออกจากห้องนี้แล้ว จัดการส่งเธอเข้าไปอยู่ในห้องของเธอที่เราได้จัดเตรียมเอาไว้ให้ เมื่อนั้นเธอก็จะรู้ว่าเพราะอะไร ฉันถึงบอกว่าทุกคนจะต้องรู้”

“แต่...”

“เธอไม่สงสารฉันหรอกเหรอ ที่ฉันต้องทรมานอยู่แบบนี้ หรือเธอมีความสุขแล้วจะทอดทิ้งฉันกันฮันนี่” จาฟาร์แกล้งตัดพ้อ

“เอ่อ...” ดวงตาคู่สวยลดลงมองความแข็งแกร่งที่ขยาบอวบ ดุนดันกางเกงที่ชายหนุ่มสวมจนออกมาเป็นรูปเป็นร่าง ก่อนจะยื่นมือบางออกไปสัมผัสอย่างใคร่รู้

“อย่าซนที่รัก ฉันไม่อยากทำเธอเจ็บตอนนี้” จาฟาร์บอกเสียงต่ำ ก่อนจะช้อนร่างบางขึ้นและก้าวออกจากอ่าง

ชายหนุ่มวางร่างบางลงบนฟูกบาง ก่อนจะเดินไปจุดเทียนที่ตั้งเอาไว้มุมห้อง กลิ่นของเทียนหอมแปลกที่หญิงสาวได้สูดดมเข้าไปทำให้จิตใจเหม่อลอย มือไม้อ่อนแรงลงอีกครั้ง

จาฟาร์เดินกลับมาหาร่างบาง ครั้งนี้มนตราของเทียนหอมทำให้ร่างบางไม่ได้ขัดขืน นั่นเป็นสิ่งที่ชีคหนุ่มต้องการที่สุด มือใหญ่แยกเรียวขาสลวยออกจากกัน ก่อนจะหยิบมีดโกนที่ฮาดาวางทิ้งไว้ที่พื้น และค่อยๆ บรรจงขจัดปอยขนนุ่มนิ่มออกๆ ช้าๆ ในที่สุดความเป็นหญิงที่งดงามก็ไร้สิ่งใดมาบดบัง

ชีคหนุ่มถึงกับต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก เมื่อได้เห็นความเป็นหญิงที่นูนเด่น อวบอูมสะอาดสะอ้านประจักษ์สู่สายตา ความเป็นชายที่ยังซุกซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงขายาวเต้นตุบๆ จนปวดหนึบ

ชีคหนุ่มรูปงามต้องกัดฟันกรอด เมื่อดวงตาคมสบกับดวงตาที่บ่งบอกความต้องการของพีรกานต์ที่ไม่น้อยหน้าไปกว่าเขาเลย

ชีคจาฟาร์ช้อนร่างบางขึ้น และพาก้าวลงไปในอ่างน้ำอีกครั้ง ร่างบางถูกจัดให้นั่งอยู่ด้านหน้า โดยมีร่างสูงนั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง มือหนาหยิบฟองน้ำมาถูตัวให้หญิงสาวอย่างเบามือ จนทั่วทั้งร่างกาย

พีรกานต์พิงตัวเองกับอกกว้าง เมื่อความร้อนในร่างกายยังไม่ดับลง มือบางจับมือใหญ่มาวางบนทรวงอกอวบนุ่มของตัวเอง ก่อนจะเลื่อนมือไต่อ้อมหลังไปบนต้นคอหนาของชีคหนุ่ม รั้งใบหน้าคมเข้มให้ต่ำลงมาใกล้อีกนิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปหา และริมฝีปากของคนทั้งคู่ก็บรรจบกัน

ริมฝีปากอิ่มเผยอออกยินยอมให้ปลายลิ้นสากอุ่นร้อนเข้าไปทักทายเรียวลิ้นเล็กๆ และควานหาความหวานล้ำในโพรงปากนุ่ม จาฟาร์ต้องครางออกมาอย่างยอมแพ้ต่อความยั่วยุจากร่างบาง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการเธอ แต่เขาอยากจะให้หญิงสาวพร้อมมากกว่านี้ แต่คงรอไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

มือใหญ่เคล้นคลึงทรวงอกอวบนุ่มเบาๆ สลับกับหนักหน่วง ปลายนิ้วสะกิดยอดอกสีสวยไปมา มืออีกข้างลูบไล้ที่หน้าท้องแบนราบนวลเนียน ก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปจนถึงความอวบอูมตรงซอกขาเรียวสวย ปลายนิ้วเรียวลากไล้ตามรอยแยก กรีดขึ้นลงเบาๆ ความเสียวซ่านทำให้หญิงสาวหนีบเรียวขาเข้าหากัน

“ฮันนี่...แยกขาออกจากกันเร็วเข้า” จาฟาร์ละริมฝีปากออกจากเรียวปากนุ่ม และกระซิบสั่งเบาๆ ที่ข้างใบหูเล็กๆ

พีรกานต์ทำตามที่ชายหนุ่มบอก เรียวขาเสลาแยกออกจากกัน ปลายนิ้วเรียวยาวก็ทำหน้าที่ของมันต่อ ด้วยการกรีดขึ้นลงและสะกิดปุ่มเกสรที่อวบอิ่ม

“ท่านชีค...” พีรกานต์ครางเสียงพร่า เมื่อความเสียวซ่านเล่นงานเธออย่างสาหัส มือใหญ่ที่เคล้นคลึงทรวงอกอวบ จับมือบางอ้อมมาด้านหลัง และสอดเข้าไปในกางเกงผ้าบางเบาของจาฟาร์

พีรกานต์ตาโตเมื่อรับรู้ถึงทุกสัดส่วนของความร้อนผ่าวและอวบใหญ่ในอุ้งมือเล็ก ความอยากรู้อยากลองทำให้มือเล็กขยับไปมา โดยไม่รู้เลยว่าการทำแบบนั้น สร้างความทรมานอันแสนหวานให้แก่จาฟาร์ จนชีคหนุ่มต้องคำรามออกมาลั่นห้อง

ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกราวกับเจ็บปวด ดวงตาคมกริบหรี่ปรือจวนจะปิด แต่ปลายนิ้วเรียวยาวยังคงไม่หยุดยั้งการทำงาน เมื่อมีความชุ่มฉ่ำและลื่นไหลออกมาจากปากทาง นิ้วเรียวก็สอดเข้าไปในทางสวาทที่คับแคบ

“ท่านชีค...ท่านชีคขา...”