ไม่ต้องการหยุด*

“อยากให้ฉันใส่เสื้อกาวน์ของคุณเหรอ” เธอแกล้งหยอก

“คุณก็รู้ว่าผมหมายถึงอะไร”

“ฉันว่าไอ้เรื่องแบบนั้นมันใช้ได้แค่สมัยมัธยมปลายเท่านั้นแหละ” เธอบอกเขา

เขาใช้หัวแม่มือลูบไล้แก้มของเธอ ปัดผมทัดหูให้

“น่าเสียดายจัง” เขาพูด ริมฝีปากของเขาพลันจุมพิตลงบนผิวบอบบางที่ลำคอ ลมหายใจร้อนผ่าวรดรินอยู่บนเส้นเลือดใหญ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ