บทที่ 17 รสสวาทอาเขย 17

ลรันดาวิ่งไปตามแนวหาดทราย เธอซอยเท้าวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต วิ่งไปด้วยความเจ็บปวดสิ้นหวัง ไม่กล้าที่จะหันหลังกลับ ไม่กล้าแม้แต่เหลียวมองคนข้างหลังกลัวจะทำใจไม่ได้ น่าจะรู้อยู่แล้วว่าต้องเจอเรื่องแบบนี้ เธอเองก็ไม่น่าที่จะอยากลองดี เอาความเศร้าหมองจากเรื่องการเสียชีวิตของบิดามาเกี่ยวโยงกับคน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ