บทที่ 43 เข้าวังหลวง 7

ตลอดการเดินทางไม่ว่าผ่านไปที่ใดเหล่าทหารกำนัลขันทีต่างคุกเข่าทำความคารพก้มหน้าชิดพื้นอย่างพร้อมเพรียงกันแม้พวกเขาอยากจะมองหน้าผู้ที่ติดตามมาใจแทบขาดแต่ก็ไม่มีความกล้าเพียงพอ ลั่วเหยียนเจิ้งเดินลัดเลาะมาทางตำหนักของตนอย่างไม่เร่งรีบนัก จากทวงท่าเจ้าสำราญเลือนหายไปเหลือเพียงแผ่นหลังเหยียดตรง ใบหน้า...