บทที่ 60 ผู้มาเยือนยามวิกาล 8

หลิ่วเหวินอี้เปิดประตูออกมาเห็นร่างสง่างามนั่งบรรเลงเพลงอยู่ข้างหน้าด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ทันทีที่เห็นเขาใบหน้าคมคายระบายยิ้มอ่อนโยนทำให้มือที่เปิดประตูค้างอยู่ท่าเดิม รอยยิ้มเจิดจรัสของอีกฝ่ายทำให้มือเท้ารู้สึกเกะกะไปเสียหมด ดวงตาที่เคยเย็นชาฉายแววหวั่นไหวเพียงครู่ก่อนจะเลือนหายไป เพลงที่บรรเลงค่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ