บทที่ 97 บัวหยกน้ำค้างพันปี 7

หลิ่วเหวินอี้บอกความตั้งใจของตัวเอง แม้จะตกหลุมรักลั่วเหยียนเจิ้งไปแล้วแต่เขาก็ยังมีหน้าที่ของตัวเองไม่อาจอยู่กับอีกฝ่ายได้นานนัก ร่างสูงตัวแข็งทื่อจับข้อมือเขาแน่นมากขึ้นดวงตาคมกริบจ้องมองเขาอย่างจริงจังจนอดที่จะหวาดหวั่นไม่ได้ ทว่าใบหน้ายังคงเรียบนิ่งมองตอบด้วยสายตาเรียบเฉยจนทำให้คนมองมารู้สึก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ