บทที่ 800

ซือเย่เฉินเหลือบมองเพียงแวบเดียวแล้วก็ละสายตาไป

มู่หรงเชี่ยนนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบเสริมว่า “ยังไม่มีใครกินเลยนะคะ...”

ซือเย่เฉินไม่ได้หยุดแม้แต่วินาทีเดียว เขาเดินผ่านเธอไปโดยตรง ทิ้งไว้เพียงกลิ่นอายที่สดชื่นและเยือกเย็น

มู่หรงเชี่ยนอดไม่ได้ที่จะสูดกลิ่นในอากาศ หอมจัง นี่สินะเสน่ห์ของผู้ชายที่เ...