บทที่ 93 บทที่ 38 ความสุขที่เรียบง่าย

หลังจากที่น่านฟ้ากับเมียเด็กของเขาออกจากห้องรับแขกไปเรียบร้อยแล้ว ณิชาถอนหายใจออกยาวอย่างโล่งอก ในวันนี้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอได้ยกภูเขาออกจากอกที่หนักอึ้งมาเป็นสิบๆ ปีออกจากอก

“แม่” นักรบจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของมารดาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงอย่างสุดหัวใจ

“แม่ไม่เป็นไรเลยลูก แม่ควรจะทำแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ