บทที่ 1 1

เพล้ง!! เสียงแก้วน้ำแตกกระจายลงบนพื้น ทำให้สาวใช้ที่นั่งตัวสั่นอยู่ที่พื้นต้องลนลานคลานไปเก็บเศษแก้วด้วยตัวที่สั่นระริก โดยมีผู้ชายอายุ25ปีนั่งกอดอกอยู่บนโซฟาราคาแพง

“ชงกาแฟรสชาติห่วยแตกมาก ฉันไล่เธอออก” เขาพูดเสียงเย็น ทำเอาสาวใช้ต้องร้องไห้โฮวิ่งออกไปจากห้องโถงทันที

“นัตจะอารมณ์ร้ายเกินไปแล้วนะ มีเหตุผลหน่อยสิลูก เรื่องแค่นี้เอง ให้อภัยเขาไปเถอะ” คุณทัศนีย์พูดอย่างระอา เมื่อเดินเข้ามาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเข้าพอดี

นับตั้งแต่วันที่คุณวิชัย บิดาของธนัตได้เสียชีวิตลงเพราะโดนคนรับใช้ยิงตาย ธนัตก็เกลียดสาวใช้แทบจะทุกคนเลยก็ว่าได้

“แต่ผมไล่เขาออกแล้ว” ธนัตยกมุมปากขึ้น เป็นรอยยิ้มที่ชวนให้คุณทัศนีย์รู้สึกกลัวใจลูกชายตัวเองเป็นครั้งแรก

“แม่ไม่ต้องหาสาวใช้ประจำตัวให้ผมแล้วนะ ผมโตแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีพี่เลี้ยง” เขาหัวเราะหึหึ ก่อนจะผิวปากเดินออกไปจากบ้านอย่างอารมณ์ดี โดยทิ้งความหนักใจไว้ให้คุณทัศนีย์ขบคิดอยู่เพียงผู้เดียว

ธนัตเป็นคนรูปหล่อ ร่ำรวยและบริหารบริษัทต่อจากผู้เป็นบิดาจนเจริญรุ่งเรืองแตกสาขาออกไปถึงต่างประเทศ

แต่ข้อเสียของลูกชายเธอก็มีเช่นกัน นั่นก็คือ...ธนัตเกลียดสาวใช้จนเข้าไส้ ชนิดที่ว่าต้องหาเรื่องมากลั่นแกล้งจนไม่มีใครทนทำงานต่อไปไหว แต่ก็ยังดีอยู่บ้างที่สาวใช้ที่มาทำงานบ้านหรือทำกับข้าวให้ ธนัตไม่ได้แสดงความรังเกียจออกมาจนนอกหน้าเพราะเห็นว่าคุณทัศนีย์จะลำบากทำงานบ้านคนเดียวถ้าคนใช้พากันลาออกจากงานกันหมด จะมีก็แต่สาวใช้ส่วนตัวนี่แหละ...ที่ธนัตมักจะหาเรื่องมาแกล้ง

เธอจะต้องรีบหาสาวใช้คนใหม่ที่จะมาเปลี่ยนความคิดของธนัตให้จงได้!!

ลันตาเดินเตะฝุ่นข้างถนนด้วยใบหน้ามันย่อง แก้มนวลๆแดงปลั่งเมื่อต้องเดินตากแดดมาเป็นเวลานาน ในที่สุด..เธอก็โดนไล่ออกจากงานอีกจนได้ แล้วเธอจะทำยังไงต่อไปดี แค่คิด เธอก็รู้สึกแย่มากแล้ว

ตั้งแต่ยายที่เลี้ยงเธอมาได้เสียชีวิตลงไป หญิงสาวก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงตัวเอง และในตอนนี้เธอก็ตกงาน เมื่อไม่มีงาน...ก็จะไม่มีเงิน

หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างเข้าพอดี

ป้ายสีขาวติดอยู่ที่หน้าประตูรั้วบ้านอันใหญ่ มีตัวอักษรเขียนไว้อย่างเด่นชัดว่า 'รับสมัครสาวใช้'

ทำยังไงดีล่ะ เธอควรจะไปสมัครงานเป็นสาวใช้ดีหรือเปล่า แต่เธอจบด้านบัญชีมา จะให้มาเป็นคนใช้ได้ไงกัน

แต่มาคิดไปคิดมาแล้ว... ถ้าเลือกงาน เธอก็จะไม่มีเงิน ยิ่งคิดถึงเงินที่มีจำนวนน้อยนิดอยู่ในกระเป๋าแล้ว หญิงสาวก็ยิ่งเครียด

เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ลองดูสักหน่อยก็คงจะไม่เป็นอะไร

หญิงสาวคิด พร้อมกับยื่นนิ้วไปกดกริ่งทันทีเมื่อตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด

ลันตายิ้มออกมาอย่างโล่งอก หลังจากที่เดินตัวเกร็งเข้ามาในอาณาบริเวณบ้านหลังใหญ่ แต่เธอก็คลายความตื่นเต้นลงไป เมื่อได้พบกับเจ้าของบ้านเป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ดูท่าทางใจดีคนหนึ่ง

“หนูแน่ใจนะว่าจะมาเป็นสาวใช้ให้ตานัตจริงๆน่ะ” คุณทัศนีย์ถามอีกรอบเพื่อความมั่นใจ

“ลันมั่นใจค่ะ” หญิงสาวเปิดรอยยิ้ม ทำให้คุณทัศนีย์ต้องยิ้มตอบ

“ลูกชายของฉันเป็นคนโมโหร้าย หนูไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ พยายามทำให้ตานัตไม่ไล่หนูออกจากงานให้ได้”

ลันตาค่อยๆหุบรอยยิ้มลงอย่างช้าๆ อย่าบอกนะว่า...เธอกำลังจะเจอศึกหนัก

แต่ในเมื่อเดินหน้ามาแล้ว ก็จะไม่มีคำว่าก้าวถอยหลังโดยเด็ดขาด รอยยิ้มจึงค่อยๆเปิดกว้างออกมาอีกครั้ง

“ค่ะ”

“ดีจ้ะ งั้นพรุ่งนี้หนูก็เริ่มทำงานได้เลยนะจ๊ะ” ทัศนีย์บอกอย่างขำๆเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังราวกับจะออกสนามรบของลันตา

รุ่งเช้าของวันต่อมา

บ้านหลังใหญ่สีฟ้าดูเด่นตั้งอยู่บนอาณาเขตกว้างขวางร่มรื่น เมื่อคืนนี้หยาดพิรุณเพิ่งโปรยลงมา เช้านี้อากาศจึงดีมากกว่าทุกวัน ร่างสูงเพรียวที่สวมเพียงกางเกงขายาวสีเทาตัวบาง เปลือยอกอวดมัดกล้ามที่ขึ้นหนั่นแน่นนอนปิดตาสนิท ลมหายใจร้อนๆที่ระบายออกทางจมูกเป็นจังหวะสม่ำเสมอบอกให้รู้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังหลับ

ลันตาเม้มปากแน่นเมื่อหัวใจดูจะเต้นแรงขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล เพียงแค่มองหน้าตาหล่อๆของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายของเธอ

ใช่แล้ว! วันนี้เป็นวันแรกที่เธอเข้ามาทำงานที่นี่ พอเธอเดินทางมาถึงบ้านหลังใหญ่ คุณทัศนีย์ก็ไม่รอช้ารีบให้กุญแจห้องของบุตรชายมาให้เธอทันที แถมยังบอกอีกว่า

“หนูจัดการกับเขาได้ตามสะดวกเลยนะจ๊ะ อย่าลืมเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ด้วยถ้าเขาทำอะไรรุนแรง ถือเสียว่าไปดูแลเด็กที่ยังไม่รู้จักโตนะจ๊ะ ถ้าหนูอยู่ครบ1เดือน ฉันจะให้เงินเดือน50,000” จำนวนเงินมากมายชนิดที่ว่าเธอต้องตาลุกวาบแต่ต้องเก็บอาการ ทำให้เธอมีกำลังใจมากขึ้น... มีกำลังใจที่จะต่อสู้ทุกอย่างไม่ว่าเรื่องที่เธอจะพบจะเป็นอะไรก็ตาม

แต่พอเข้ามาในห้องนี้แล้ว สิ่งที่เธอคิดไว้ในใจก็คือ...ผู้ชายที่เธอต้องคอยมาดูแลคงจะหน้าโหดๆ อ้วนๆ เคราดกๆ ปากบานๆ รูจมูกกว้างๆ ขนยาวหยิกหยองบริเวณหน้าอก ขนจั๊กกะแร้ยาวเหยียดเหมือนคนซกมกเสียอีก เพราะถ้าไม่ซกมก ไม่ทำตัวเป็นเด็ก คุณทัศนีย์ก็คงจะไม่ลงทุนจ้างสาวใช้ด้วยเงินเดือนที่สูงลิบลิ่วแบบนี้หรอก

แต่พอได้เห็นหน้าและหุ่นสะอาดสะอ้านของคนที่นอนบนเตียงได้เต็มๆตา ลันตาเลยเกิดอาการอึ้งกิมกี่ เธอยังไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะมายืนมองคนหล่อเว่อร์นอนหลับอยู่แบบนี้นะ

ไม่ได้การล่ะ..เลิกมองเขาได้แล้ว งานต้องมาก่อน ไม่ว่าเขาจะหล่อจะเท่ห์ชวนใจละลายขนาดไหน เธอก็ต้องเห็นเงินมาก่อน พอคิดได้แบบนี้แล้ว หญิงสาวจึงอ้าปากกว้างๆแล้วตะโกนออกมาใส่โทรโข่งที่เธอหยิบติดมือมาด้วยเพื่อใช้ปลุกเจ้านายคนใหม่ทันที