บทที่ 44

เอมิลี่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่หน้าประตูห้องพักผ่อน ไม่ยอมก้าวเข้าไป

“ความหน้าไม่อายของเธอมันเกินกว่าที่ฉันจินตนาการไว้จริงๆ จะฟ้องข้อหาหมิ่นประมาทเหรอ อย่างกับว่าเธอไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนยังไงงั้นแหละ โซฟี ต่อให้เธอชนะ เธอก็เป็นได้แค่อีเมียน้อยที่ไต่เต้าขึ้นมาได้สำเร็จเท่านั้นแหละ!”

แม้คำพูดเหล่านั้น...