บทที่ 102 50
รัชทายาทที่หายสาปสูญไปกว่า 25 ปี
เย็นของวันนั้นไม่มีผู้ใดหาล่าสัตว์ได้เยอะ เพราะหวาดกลัวฝูงผึ้ง ไป๋หยีคิดว่าคนที่จะทำร้ายพวกนางมีเพียงลีเหยาเท่านั้น สมน้ำหน้าลีเหยาที่โดนผึ้งต่อย
"ฝ่าบาทคุณชายน้อยทั้งสามเกือบโดนผึ้งต่อย โชคดีที่แม่นางไป๋สาดผงล่อผึ้งไปอีกทาง" เกากงกงกราบทูลเจ้านาย
"ผู้ใดอยู่เบื้อง...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1 1
2. บทที่ 2 2
3. บทที่ 3 3
4. บทที่ 4 4
5. บทที่ 5 5
6. บทที่ 6 6
7. บทที่ 7 7
8. บทที่ 8 8
9. บทที่ 9 9
10. บทที่ 10 10
11. บทที่ 11 11
12. บทที่ 12 12
13. บทที่ 13 13
14. บทที่ 14 14
15. บทที่ 15 15
16. บทที่ 16 16
17. บทที่ 17 17
18. บทที่ 18 18
19. บทที่ 19 19
20. บทที่ 20 20
21. บทที่ 21 21
22. บทที่ 22 22
23. บทที่ 23 23
24. บทที่ 24 24
25. บทที่ 25 25
26. บทที่ 26 26
27. บทที่ 27 27
28. บทที่ 28 28
29. บทที่ 29 29
30. บทที่ 30 30
31. บทที่ 31 31
32. บทที่ 32 32
33. บทที่ 33 33
34. บทที่ 34 34
35. บทที่ 35 35
36. บทที่ 36 36
37. บทที่ 37 37
38. บทที่ 38 38
39. บทที่ 39 39
40. บทที่ 40 40
41. บทที่ 41 41
42. บทที่ 42 42
43. บทที่ 43 43
44. บทที่ 44 44
45. บทที่ 45 45
46. บทที่ 46 46
47. บทที่ 47 47
48. บทที่ 48 48
49. บทที่ 49 49
50. บทที่ 50 50
51. บทที่ 51 51
52. บทที่ 52 52
53. บทที่ 53 1
54. บทที่ 54 2
55. บทที่ 55 3
56. บทที่ 56 4
57. บทที่ 57 5
58. บทที่ 58 6
59. บทที่ 59 7
60. บทที่ 60 8
61. บทที่ 61 9
62. บทที่ 62 10
63. บทที่ 63 11
64. บทที่ 64 12
65. บทที่ 65 13
66. บทที่ 66 14
67. บทที่ 67 15
68. บทที่ 68 16
69. บทที่ 69 17
70. บทที่ 70 18
71. บทที่ 71 19
72. บทที่ 72 20
73. บทที่ 73 21
74. บทที่ 74 22
75. บทที่ 75 23
76. บทที่ 76 24
77. บทที่ 77 25
78. บทที่ 78 26
79. บทที่ 79 27
80. บทที่ 80 28
81. บทที่ 81 29
82. บทที่ 82 30
83. บทที่ 83 31
84. บทที่ 84 32
85. บทที่ 85 33
86. บทที่ 86 34
87. บทที่ 87 35
88. บทที่ 88 36
89. บทที่ 89 37
90. บทที่ 90 38
91. บทที่ 91 39
92. บทที่ 92 40
93. บทที่ 93 41
94. บทที่ 94 42
95. บทที่ 95 43
96. บทที่ 96 44
97. บทที่ 97 45
98. บทที่ 98 46
99. บทที่ 99 47
100. บทที่ 100 48
101. บทที่ 101 49
102. บทที่ 102 50
103. บทที่ 103 51
104. บทที่ 104 52
105. บทที่ 105 53
ย่อ
ขยาย
