บทที่ 41 ซุกเมีย40 แต่ทำไม

“กูจัดการไปแล้ว”

“วิธีเดิมๆ มันเป็นฝาแฝดแก้ว”

“เออ ขอบใจมาก ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เดี๋ยวพีชตื่นทุกอย่างจะดีขึ้น”

“เออ แค่นี้นะเดี๋ยวพีชนอนไม่เต็มอิ่ม” เสียงที่ฉันได้ยินเป็นเสียงของไอ้เฮีย ฉันจดจำได้ดี

ฉันรู้สึกได้ว่าฉันสามารถขยับปาก ลิ้นและแขนได้แล้ว ส่วนขาของฉันมันขยับไม่ได้น่ะสิ ความรู้สึกแบบคราวนั้น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ