บทที่ 9 บังคับรัก 09 ต้นเหตุของรอยยิ้มที่หายไป

“ฮื้อ อย่ากวน” ฉันปัดป่ายคนที่กำลังวุ่นวายกับร่างกาย

“ไปนอนบนเตียงก่อน” เขาบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ฉันจึงเดินกระฟัดกระเฟียดไปที่เตียงหลังจากที่เผลอหลับอยู่ที่โต๊ะทำงานภายในห้องนอนขณะที่คิดถึงเรื่องของต้อม

ฉันทิ้งตัวลงนอนเหมือนเด็กงี่เง่าไม่พอใจที่โดนปลุก

ใช่!

ฉันไม่พอใจจริงๆเพราะฉันกำลังฝันเห็นต้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ