บทที่ 125 ฉันขอโทษมาก

เมื่อเอมิลี่ตื่นขึ้นมาแต่เช้าในวันนั้น เธอก็สังเกตเห็นว่าข้างนอกหน้าต่างมีฝนตกปรอยๆ แสงสีฟ้าจางๆ ลอดผ่านช่องว่างของผ้าม่าน ทอดเป็นลำแสงเรียวเล็กพาดผ่านพื้นห้อง

เอมิลี่ลองขยับนิ้วดูก็พบว่าแผลที่ฝ่ามือไม่เจ็บเหมือนเคยแล้ว แม้ว่าผ้าพันแผลจะยังคงพันแน่นและให้ความรู้สึกคันอยู่เล็กน้อยก็ตาม

เธอหันหน้าไป...