บทที่ 37 การลักพาตัว

"ปล่อยนะ! เอียน! แกคิดจะทำบ้าอะไร นี่มันที่ว่าการนะ!"

เอมิลี่ทั้งตกใจและหวาดกลัว มือของเอียนเย็นเฉียบราวกับอสรพิษที่พันรัดอยู่บนผิวของเธอ

"เอมิลี่... ยอดดวงใจของฉัน"

ทันใดนั้นเอียนก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขน คางสากๆ ของเขากดลงบนศีรษะของเธอ เขากระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงที่ได้ยินกันเพียงสองคน

"ฉันรู้ว่านี่ค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ