บทที่ 17 Chapter 17

“ลิไม่...”...ใช่

แรงบีบฝ่ามือทำให้คำพูดสุดท้ายหายไปในลำคอ เธอมองเขาเขม็ง ใช้สายตาบอกเขาว่าเธอไม่ใช่คนของเขา ไม่มาตั้งนานแล้ว เขาคงลืมว่าทิ้งขว้างเธอมานานขนาดไหน ลืมว่าเสือกไสไล่ส่งเธอเพราะเหตุผลอะไร

คมคายเบี่ยงหน้าโดยจงใจไล้ปลายจมูกโด่งห่างผิวแก้มขาวเพียงหนึ่งมิลฯ ลมหายใจอุ่นแผดเผาผิวใส เอ่ยเสียงเ...