บทที่ 20 รักเธอไร้ค่า

รวงข้าว

“โอ๊ย!” ฉันร้องออกมาเมื่อขยับร่างลุกในเวลาเช้าวันใหม่ ตอนนี้มันระบมไปหมดเลยทั้งตัวจริงๆ ทุกครั้งที่เค้าทำกับฉันแบบนี้ไม่มีครั้งไหนที่ฉันจะไม่เจ็บปวดและรวดร้าวแบบนี้ เพราะเค้ารุนแรงมันทุกครั้ง

“หึ!” เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นข้างหูฉัน จนทำให้ฉันหันไปมอง ไม่ใช่มองว่าใครหรอกนะ เพราะฉันจำเส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ