บทที่ 30 เขาแค่รักผู้หญิงคนนั้นมาก

“มานี่!” ไม่เดินมาเปล่า เมื่อมาถึงคุณพายุก็มากระชากแขนฉันให้ลุกทันที

คนที่ฉันเห็นก็คือคุณพายุนั่นแหละ

“ปล่อยนะ!” ฉันบอกพร้อมกับพยายามสะบัดแขนออก แต่ก็ไม่สำเร็จเมื่อมือหนากำมือฉันแน่น

“นักโทษที่แหกคุกก็ต้องกลับไปรับโทษตัวเอง!” คุณพายุหันมาพูดด้วยเสียงเย็นยะเยือก

“ปล่อยมือรวงข้าวเดี๋ยวนี้” เป็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ