บทที่ 38 หนีไปแล้ว

รวงข้าว

“รวงข้าว” เสียงเรียกชื่อฉันพร้อมแรงเขย่าไม่แรงนัก ปลุกให้ฉันตื่นจากการหลับไหลแล้วค่อยๆ ลืมตามามองคนที่ปลุกฉัน ก่อนจะเบิกตาด้วยความไม่คาดคิด

“คุณติณ!” ฉันเรียกคนติณออกมาด้วยความดีใจ เพราะเค้าคือคนเดียวที่จะช่วยฉันได้

“รีบไปกันเถอะ ก่อนที่ไอ้พายุมันจะกลับมา” คุณติณบอกฉันออกมาด้วยความเร่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ