บทที่ 20 ครั้งสุดท้าย

ฉันก็นั่งพูดคุย ยิ้มหัวเราะกับทุกคนตามปกติ แต่มันต้องรู้สึกอึดอัดเมื่อถูกสายตาคาดโทษจากคนที่นั่งอยู่อีกโต๊ะที่มองมาทางนี้เป็นระยะ

แต่ก็ไม่ได้สนใจ อยากมองก็มองไปสิ ยังไงเสียเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน และบางทีตัวฉันเองก็น่าจะเปิดใจรับใครสักคนเข้ามา เผื่ออะไร ๆ จะดีขึ้น

“ญี่ปุ่น” แมทธิว ยื่นหน้าเข้ามาใกล...