บทที่ 25 บทที่ 12 ปู่ถามาแล้ว (100%)

“จิณ จิณถา พ่อ หาพ่อถา ถ่อจิณ”

วินาทีที่ได้ยินว่า ‘ถ่อจิณ’ หัวคิ้วของ ‘ปู่’ ก็กระตุกรุนแรง ปาริมายืนอ้าปากค้างยกมือขึ้นปิดปากแทบไม่ทัน ธเนศ และรวิชที่เพิ่งเดินตามมาสมทบหันขวับมองตากันด้วยความตกใจ

“อะไรนะ” เขาเอ่ยกับตัวเองเบาๆ ก่อนก้มลงมองร่างเล็กกลมที่กำลังคลอเคลียขาข้างขวาอยู่ สายคมกริบดุดันขึ้นเมื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ