บทที่ 3 Chapter 3
‘ว้าว สุดยอด’ เขาอุทานในใจ นานโอไม่คิดเลยว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆ จะซ่อนรูปได้มากขนาดนี้ เขาจ้องมองทรวงอกล้นทะลักที่ชุดว่ายน้ำท่อนบนแทบจะปิดไม่มิด เลื่อนต่ำมายังเอวคอดกิ่ว เข้ากับสะโพกผายดินระเบิด สรีระวารุณีเปรียบเสมือนนาฬิกาทราย ดูงดงามและน่าสัมผัสเป็นที่สุด
คนถูกมองตัวร้อนผ่าว ความตื่นเต้นไม่ลดเลือน หัวใจก็เช่นกันยังคงระดับอัตราการเต้นเร็วแรง สายตาของนานโอที่มองมา แม้ว่าจะทำให้หล่อนรู้สึกว่าไม่จาบจ้วงและโลมเลีย แต่ก็ทำให้เกิดความรุมร้อนได้อย่างน่าประหลาด มีความขวยเขินเข้ามาด้วย ขาที่ยืนก็สั่นจากความประหม่า
‘อะไรเหนียวๆ ไหลลงมาจากจมูกวะ’ นานโอถามตัวเอง ทว่าคนให้คำตอบเขากลับเป็นวารุณี ที่เห็นเลือดเขาไหลออกมาทางจมูก
“ว้าย! คุณเลือดกำเดาไหล” วารุณีอุทานตกใจ คนเลือดกำเดาไหลก็ตกใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ตนมองสรีระผู้หญิงแล้วมีเลือดออกทางจมูก วารุณีหันซ้ายหันขวา คล้ายกับว่าหาบางอย่าง หล่อนกำลังมองหาทิชชู่ที่ไม่มีในห้อง ก่อนก้มตัวลงหยิบเสื้อคลุมที่ถอดวางไว้บนพื้นขึ้นมา จากนั้นเดินไปหาเขา “คุณเอนตัวค่ะ แล้วเงยหน้าขึ้น”
นานโออยู่ในอารามตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขาทำตามคำสั่งแต่โดยดี วารุณีใช้เสื้อคลุมซับเลือดที่ไหลออกมาอย่างเบามือ
โอ๊ย! ตายกูตาย ตายแน่ๆ...
คนเลือดกำเดาไหลครางในใจ เนื่องจากนัยน์ตาเจ้ากรรมดันหลุบมองต่ำ และนั่นทำให้เขาเห็นก้อนเนื้อสองก้อนแบบเต็มตาในระยะใกล้ ในความรู้สึกนานโอตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนอยากเป็นนักปีนเขา ปีนภูเขาตรงหน้าเสียเหลือเกิน
ความที่วารุณีกำลังซับเลือดที่ออกทางจมูกให้นานโอ หล่อนจึงไม่รู้ว่า เวลานี้ตนตกเป็นอาหารตาของนานโอ เป็นอาหารที่เขาอยากจะกินมากที่สุด
“เอ๊ะ! ทำไมเลือดไม่หยุดไหลนะ” วารุณีพูด แต่มือก็ยังคงใช้เสื้อคลุมซับเลือด
‘จะหยุดได้ไง มาเป็นก้อนกลมขนาดนี้ อยากกินซาลาเปาจริงโว้ย’
เขาครางในใจ ยิ่งเห็นความอุดมสมบูรณ์ของทรวงอกสาว เขายิ่งครั่นเนื้อครั่นตัว กระหายสวาทเต็มที่ แต่ก็ทำอะไรหล่อนไม่ได้ ได้แค่มองและมอง มองด้วยความทรมานกาย
“คุณนอนลงบนโซฟาดีไหมคะ ฉันจะให้คุณไอริสเอาน้ำแข็งมาประคบจมูกคุณ”
“ไม่เป็นไร ผมหายแล้ว” เขาฉวยเสื้อคลุมมาเช็ดจมูก นั่งหลังตั้งตรงและนั่งไขว่ห้าง เพื่อไม่ให้วารุณีเห็นรูปหนอนยักษ์ที่พองขยายขึ้นเป็นนูน
“อ๋อค่ะ” วารุณีรับคำด้วยความงุนงง ถอยหลังเดินมาสองสามก้าว
นานโอมองความงดงามสรีระของวารุณีแบบเต็มตาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่กล้าเพ่งมองนานนัก เกรงว่าเลือดหื่นกามจะไหลออกจากจมูกอีก อีกใจก็ไม่อยากละสายตาจากวารุณีเลย
ผู้หญิงอะไรน่าฟัดชะมัด...
“คุณใส่ชุดนี้สวยมากเลยนะ ทำให้ชุดว่ายน้ำของผมน่าใส่มากขึ้น” เขาเอ่ยชม รู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว โดยเฉพาะท่อนเอ็นใหญ่ที่ดูเหมือนจะเต้นเร้าเป็นจังหวะ อยากจะออกมายลโฉมภายนอกกางเกง
“ขอบคุณค่ะ”
“ผมตกลงให้คุณเป็นพรีเซนเตอร์ชุดว่ายน้ำคอลเลคชั่นใหม่ พรุ่งนี้มาทำสัญญาตอนสิบโมงนะ”
นานโอพูดจบก็รีบลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องทันที ปล่อยให้วารุณียืนงงกับท่าทางของเขา ที่คล้ายกับว่า กำลังเดินหนีอะไรสักอย่าง เดินลิ่วๆ ไม่หันมามองหลัง
วารุณีก้าวเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับร่างกาย ก่อนเดินออกไปจากห้องรับรองเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกห้องหนึ่ง จากนั้นจึงเดินทางกลับอพาร์ตเมนต์พร้อมธารทิพย์
ส่วนนานโอเมื่อเดินออกจากห้องรับรอง เขาก็รีบเดินจ้ำอ้าวกลับห้องทำงานของตน พอถึงห้องส่วนตัว เขาทำบางอย่างที่จะปลดปล่อยอารมณ์สวาทที่พวยพุ่งยิ่งกว่าไฟโหมไหม้อาคารบ้านเรือน บางอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
สำเร็จความใคร่ด้วยมือของตนเอง...
วันรุ่งขึ้น
วารุณีเดินทางมาบริษัทการ์รัซเซียร์เพียงคนเดียวเนื่องจากธารทิพย์ติดทำงานพิเศษ หล่อนเดินเข้าไปในอาคารสำนักงานของบริษัท ตรงไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ที่อยู่ด้านหน้า แจ้งความจำนงในการมาของตน
“เชิญคุณแอรี่ที่ห้องท่านประธานค่ะ”
เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์บอกวารุณีที่ทำหน้าตกใจเล็กน้อย
“ไปทำไมที่ห้องท่านประธานคะ ฉันมาเซ็นสัญญาเป็นพรีเซนเตอร์นะคะ”
วารุณีทวนบอกอีกฝ่ายอีกรอบ เกรงว่าอาจเกิดความเข้าใจผิด หล่อนคิดว่าคนที่ดูแลเรื่องการทำเซ็นสัญญาด้วยคือไอริส
“ไม่ผิดค่ะ การเซ็นสัญญาเกิดขึ้นในห้องนั้นค่ะ”
“อ๋อค่ะ ขอบคุณค่ะ” วารุณีรับรู้อย่างไม่คิดอะไร
“คุณแอรี่ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นเจ็ดนะคะ พอออกจากลิฟต์เลี้ยวซ้ายแล้วเดินไปจนสุดทางค่ะ ห้องท่านประธานจะอยู่ขวามือค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ” วารุณียิ้มให้ประชาสัมพันธ์สาว ก่อนเดินไปยังลิฟต์โดยสารของอาการ ไปตามทางที่อีกฝ่ายบอก จนพบเจอกับห้องประธานบริษัท และเมื่อมาถึงห้องดังกล่าว หล่อนก็ได้พบกับเลขาหน้าห้อง
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแอรี่ค่ะ มาเซ็นสัญญาเป็นพรีเซนเตอร์ค่ะ”
“ค่ะ คุณนานโอรออยู่ค่ะ เชิญค่ะ” เลขาลุกขึ้นยืน ผายมือเชิญแขกคนพิเศษของเจ้านาย เคาะประตูห้องเป็นสัญญาณบอกให้นานโอรับรู้ “เชิญค่ะ”
เลขารู้หน้าที่ เปิดประตูห้องและกล่าวบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ วารุณีกล่าวขอบคุณก่อนเดินเข้าไปในห้องทำงานอันแสนโอ่อ่าของนานโอ
“สวัสดีค่ะคุณนานโอ” วารุณีกล่าวคำทักทายตามมารยาท คลี่ยิ้มให้หนุ่มหล่อบาดใจ
“สวัสดีครับแอรี่ นั่งสิครับ เราจะได้เซ็นสัญญากัน” นานโอยิ้มตอบกลับ เชื้อเชิญหล่อนนั่ง “จากที่ผมอ่านประวัติคุณ คุณอายุ 22 ปี ห่างกับผมตั้ง 25 ปีแน่ะ”
“คุณอายุ 47 หรือคะ” วารุณีทำเสียงตกใจเมื่อรู้อายุเขา
“ใช่ครับ ผมดูแก่สำหรับคุณใช่ไหมครับ”
“ไม่เลยค่ะ คุณยังไม่แก่เลย ถ้าบอกว่าอายุ 30-40 ฉันก็เชื่อนะคะ”
วารุณีกล่าวจากใจจริง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอนานโอ หล่อนไม่รู้สึกเลยว่าเขามีอาบยุสี่สิบเจ็ดปี ในความรู้สึกของหล่อน เขายังหนุ่ม ดูดี ดูสมาร์ทและภูมิฐาน เป็นผู้ชายที่น่ามองมากที่สุดคนหนึ่งก็ว่าได้
