บทที่ 34 เหมือนถูกทิ้ง

เสียงนาฬิกาแขวนไม้สักแบบคลาสสิกในห้องประชุมดัง “ตึ๊ก…ตึ๊ก…ตึ๊ก” ในช่วงเวลาที่ไม่มีบทสนทนาใดๆ เจเดน ฟาน เดอเวียร์ นั่งอยู่หัวโต๊ะไม้ยาวขัดเงา ในห้องประชุมผู้บริหารของกองประกวด แสงจากหน้าต่างบานสูงส่องผ่านกระจกสีส้มทอง ทำให้บรรยากาศในห้องกดดันน้อยลงบ้าง

ฝั่งตรงข้ามเขาคือผู้ถือหุ้นระดับสูงอีกห้าคน หนึ่...