บทที่ 48 48

หญิงสาวรำพึงกับตัวเองเมื่อได้ยินเสียงกรนเบา ๆ ของลูกน้อยที่นอนหลับแนบบนอก ณชนกยิ้มกับตัวเองทั้งน้ำตา เธอยังไม่อาจลืมเขาได้ เธออยากบอกว่ารักพ่อของคลีโอมากขนาดไหนแต่ เขา ไม่มีวันรับรู้มันได้อีกแล้ว ร่างบางค่อย ๆ ขยับตัวลงจากเปลแต่ยังปล่อยให้หนูน้อยนอนหลับต่อไปในเปลญวนที่แกว่งไกวไปมาเบา ๆ หญิงสาวดึงผ้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ