บทที่ 22 22

“โอเคญาญ่า...เธอทำงานได้เรียบร้อยดีมาก ไม่มีอะไรต้องแก้ไขแล้วล่ะ”

โดโรธีกล่าวหลังจากเงยหน้าขึ้นจากปึกเอกสารในแฟ้มขนาดใหญ่และส่งรอยยิ้มให้สาวไทยร่างเล็กที่ยืนอย่างสงบเสงี่ยมหน้าโต๊ะทำงานเพื่อคอยรับฟังคำตอบที่ทำให้เธอยิ้มออกเช่นกัน  แต่ก่อนที่พนักงานบัญชีซึ่งพึ่งเข้ามาทำงานในแผนกเป็นเวลาเกือบสองเดือน...