บทที่ 36 36

มันเป็นห้องสี่เหลี่ยมสีขาวและตอนนี้เธอกำลังนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง พยายามขยับตัวแต่รู้สึกหนักอึ้งไปหมด มือของเธอถูกโยงไว้ด้วยสายน้ำเกลือและสายที่เชื่อมต่อกับอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่เธอไม่รู้จักอีกหลายอย่าง กระทั่งสายตาคู่นั้นเลื่อนไปหยุดที่ร่างสูงใหญ่ซึ่งทิพย์ธาราจดจำใบหน้าคร้ามเข้มนั้นได้ดี

“เคน...”

...