บทที่ 4 ตอนที่4 ต้องจีบพ่อของลูก

"แอ้..แง้งงงง...นมมมมม..มี๊...นมมมม..แง้งงงง"

"โอ..โอ๋...ปลายฝนอยู่ไหน"

ต้นหนาวร้องไห้ไม่หยุดทั้งร้องหาแม่ทั้งร้องหิวนมจนฟรานซิสต้องเปิดประตูไปถามบอดี้การ์ดว่าหญิงสาวอยู่ไหน

"อยู่ที่ครัวครับ"

บอดี้การ์ดหนุ่มบอกกับเจ้านายของเขาทั้งยังตะลึงกับภาพเจ้านายของเขาที่เห็นตรงหน้าที่ไม่ได้แตกต่างกับพ่อลูกอ่อนเลยสักนิด

"หื้มมม...."

ฟรานซิสถอนหายใจเล็กน้อยทั้งยังรีบอุ้มลูกชายของเขาลงบันไดไปที่ครัวเพื่อหาหญิงสาวทันที

"เอ่อ.."

บอดี้การ์ดหนุ่มเกาหัวแกรกๆเพราะมาดพ่อลูกอ่อนของเจ้านายของเขาตอนนี้พวกเขาก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเหมือนกัน

"ดูนายสิเหมือนพ่อลูกอ่อนเลย"

"อืม..ท่าทางนายน้อยจะอารมณ์เหมือนพ่อนะ"

บอดี้การ์ดสองคนสุมหัวกันต่างก็คิ้วขมวดเพราะดูท่านายน้อยของพวกเขาจะเอาอารมณ์อยากอยู่เหมือนกัน

"จะเอาอยู่ไหมนั่นน่ะ"

"แอ้... แง้งงๆๆ"

ต้นหนาวยังส่งเสียงร้องอยู่ไม่ขาด

"นี่เธอทำอะไรอยู่"

ฟรานซิสเดินเข้ามาหาปลายฝนอย่างหัวเสีย

"อ้าวต้นหนาวตื่นแล้วเหรอลูกนมได้พอดีเลยไปนอนกันนะคะ"

ปลายฝนรีบเข้ามาอุ้มลูกน้อยของเธอและเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของชายหนุ่มพูดคุยหยอกล้อกับลูกชายโดยมองผ่านหน้ายุ่งๆของชายหนุ่มไปเหมือนเป็นธาตุอากาศ

"เฮ้อ.. "

ฟรานซิสกุมขมับหนึบพ่นลมหายใจออกมากับเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่คิดว่าลูกชายของเขาจะพยศเก่งอยู่เหมือนกัน

เช้าวันต่อมา

"แกว่าเรื่องนี้ฉันต้องทำยังไงดี"

ปลายฝนให้มอแกนพาเธอออกมาที่บ้านลัลลลิลตั้งแต่เช้าตรู่ตั้งแต่ชายหนุ่มและลูกชายเธอยังไม่ตื่นเพื่อปรึกษาเรื่องที่ยังคงค้างคาใจอยู่ในตอนนี้เธอเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนสาวเธอได้ฟังและอยากให้เพื่อนของเธอช่วยคิดแก้ปัญหาของเธอในตอนนี้ให้ตกอย่างรวดเร็ว

"อืม... จากที่ฉันเจอเค้าครั้งนั้นก็ทำให้รู้ว่าเค้าค่อนข้างเข้าถึงตัวยากพอสมควรถ้าเค้าไม่อยากให้ใครเข้าถึง.. อืมมม.... เอายังไงดีล่ะ... เออ"

สองสาวเข้ามาคุยกันในห้องนอนโดยมีมอแกนเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูห้องลัลลลินหญิงสาวตาหวานตัวเล็กผิวขาวอมชมพูหมอสาวเพื่อนสนิทปลายฝนตอนนี้เธออยู่ในชุดนอนผมเผ้ารวบเป็นโดนัทแบบลวกๆเพราะพึ่งตื่นเธอเดินไปเดินมาครุ่นคิดแก้ปัญหาให้เพื่อนเธอพักใหญ่เธอก็คิดออก

“คิดออกแล้วเหรอ"

ปลายฝนหูผึ่งเมื่อเห็นว่าท่าทางของเพื่อนเธอน่าจะคิดอะไรบางอย่างออกแล้ว

"คนที่เข้าถึงตัวเค้าง่ายๆก็น่าจะต้องเป็นผู้หญิงของเค้าเท่านั้น"

ลัลลลิลหันมามองเพื่อนสาวเธอยังจริงจังวิธีนี้เธอคิดว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วที่เธอคิดได้

"นี่.. ฉันต้องข่มขืนนายนั่นเลยเหรอ.. มันจะดีเหรอแกแล้วเค้าจะยอมฉันง่ายๆไหมอะ... หรือว่าฉันจะต้องแบบว่าใส่ชุดนอนไม่ได้นอนเข้าไปหาเค้าดี"

ปลายฝนอ้าปากค้างกับคำพูดที่เพื่อนสาวของเธอพูดออกมาหญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดพลางใช้มือทาบอกอย่างทำใจลำบากเล็กน้อย

เป้กกก

" โอ้ย.. "

มือน้อยของลัลลลิลกำหมัดเขกไปที่หน้าผากของปลายฝนเพื่อนของเธอไม่แรงมากเพื่อเรียกสติสิ่งที่เธอพูดไม่ได้หมายความอย่างที่เพื่อนจะคิดสักนิด

" อื้อ.. ซะทีนึงดูคิดเข้า... ฉันหมายถึงแบบแกอาจจะต้องจีบเค้าทำให้เค้ารักแกตัวแกเองจะได้อยู่ข้างเค้าตลอดแล้วก็ตัดปัญหาเรื่องการที่จะโดนแยกลูกออกจากแกด้วยแล้วแกก็ต้องกันท่าผู้หญิงทุกคนที่จะเข้ามาหาคุณฟรานเพราะมันมีโอกาสสูงมากที่ผู้หญิงพวกนั้นจะเข้ามาเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายของลูกแก"

ลัลลลินต้องรีบอธิบายให้เพื่อนของเธอฟังอย่างรวดเร็วเพราะดูท่าว่าเพื่อนเธอจะคิดไปไกลเกินไปแล้ว

" หึ้ยย.. ไม่ได้ๆฉันจะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ลูกฉันจะมีแม่เลี้ยงไม่ได้ต้องมีฉันเป็นแม่คนเดียว"

ปลายฝนบุ้ยหน้าอันอย่างจริงจังหากเป็นอย่างที่เพื่อนเธอพูดเธอไม่ยอมเป็นแน่จะต้องข้ามศพของเธอไปก่อนเธอจะไม่ยอมให้ใครมาเป็นแม่เลี้ยงของลูกเธอทั้งนั้น

" งั้นก็ทำตามที่ฉันบอก.. จีบผู้ชายใช้มารยาเข้าไว้นึกถึงเป้าหมายให้ชัดเจน"

" อืม.. ฉันจะมุ่งมั่นกลับก่อนนะฉันออกมานานไม่ได้ห่วงต้นหนาวป่านนี้ไม่รู้จะตื่นยัง"

เมื่อปลายฝนได้วิธีแก้ปัญหาแล้วเธอจึงต้องรีบกลับไปที่คฤหาสน์เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้ลูกชายของเธอตื่นหรือยัง

" โอเคๆมีอะไรก็โทรมานะ"

"โอเคขอบใจมากนะลิน"

ปลายฝนนั่งรถกลับพร้อมมอแกนด้วยสีหน้าครุ่นคิดมาตลอดทางเธอคิดว่าหากคุยกับมอแกนเรื่องของฟรานซิสเธอก็คงจะได้ข้อมูลอะไรมาบ้างเพื่อที่จะเอาใจเขา

"คุณมอแกน"

"ครับคุณปลาย"

" เจ้านายคุณเค้าชอบกินอะไรเป็นพิเศษไหม"

" อืม...ส่วนมากก็ไม่เลือกนะครับขอให้อาหารนั้นสดสะอาดปลอดภัยเป็นพอ"

มอแกนเองไม่เห็นว่าเจ้านายของเขาจะมีของโปรดอะไรเป็นพิเศษขอแค่อาหารนั้นมีประโยชน์ถูกสุขอนามัยก็เป็นพอ

"อ๋อ..อย่างนั้นเหรอ..แล้วเค้าชอบผู้หญิงแบบไหน"

ปลายฝนพยักหน้าเข้าใจแล้วยังถามต่ออีกว่าสเปคผู้หญิงของเจ้านายของมอแกนนั้นเป็นอย่างไรเพื่อเป็นข้อมูลอีกอย่างให้เธอไปปฏิบัติใช้ได้ถูก

"อันนี้คุณปลายต้องถามเจ้าตัวเองแล้วล่ะครับ"

เรื่องนี้มอแกนขอไม่ตอบและให้หญิงสาวไปถามเจ้านายของเขาเอง

"หูยย...แค่นี้ก็ไม่ยอมบอกไม่ถามแล้วก็ได้"

ปลายฝนบุ้ยหน้าหลี่ตามองมอแกนแบบเคืองๆเล็กน้อย