บทที่ 013

ดวงตาของซีเอลเบิกโพลงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูที่ดังไม่หยุด แต่เขาก็ไม่ขยับตัว เขายังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงขณะที่เซอร์ซีสลุกขึ้นจากโซฟาแล้วไปเปิดประตู

“แม่ครับ”

เขาได้ยินเสียงของเซอร์ซีส แม้จะเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว เซอร์ซีสก็ยังคงรักษาน้ำเสียงที่สงบและทรงอำนาจของเขาไว้ได้

“แม่ควรจะนอนได้แล้วนะครับ” เขา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ