บทที่ 130

สองสัปดาห์ผ่านไปไวเหมือนโกหก ในที่สุดเลียมก็ได้ออกจากโรงพยาบาล

อากาศยามค่ำคืนอบอ้าวชื้นขณะที่เขานั่งอยู่คนเดียวในบาร์ ประคองแก้ววิสกี้ไว้ในมือ เขาหัวเราะหยันเมื่อนึกถึงอดีตที่ผ่านมา

อดีตที่เขาเคยเป็นเพียงหุ่นเชิดของพ่อ แต่สุดท้ายกลับเป็นเซอร์ซีสที่ถูกเห็นว่าคู่ควร ไม่ใช่เขา เขาไม่เคยดีพอเลยสักครั้...