บทที่ 4 4

“ฉันไม่ไหวแล้ว เป็นของฉันเถอะ แล้วฉันจะให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ”

เด็กสาวหัวใจร้าวราน...เธอพ้นเสือแต่มาเจอจระเข้แทนอย่างนั้นหรือ !

ทำไม...เธอจะไม่มีโอกาสโชคดีอย่างใครอื่นบ้างเลยหรือ

“หนูเพิ่งสิบเจ็ดเองนะคะ”

“สิบเจ็ดแล้วไง ฉันไม่ให้เธอท้องหรอกน่า”

ฉันท์ชนกเม้มปากแน่น หยดน้ำหล่อรื้นที่ดวงตา สามแสนห้าที่เขาเสียให้มาลัยไป คงไม่ต่างจากการที่เธอถูกขายให้มาอยู่ที่นี่ เขาจะทำอะไรกับเธอก็ได้

จะมองเธอเป็นคนหรือเป็นแค่สัตว์ เขาก็ไม่ผิด

ขอเพียงให้พ้นช่วงนี้ไปได้เท่านั้น...ขอแค่หมดสามแสนห้า เธอจะเป็นอิสระ จะได้มีชีวิตใหม่เป็นของตัวเองสักที

“ถ้าหนูยอม หนี้สามแสนห้าจะลดลงกี่บาทคะ”

หัวคิ้วเข้มขมวดมุ่น เขากำลังหื่น แต่เธอมาพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย หนี้สิน เงินๆ ฟังแล้วน่าขัดใจชอบกล เลยตอบห้วนๆ ว่า “ครั้งแรกลดให้แสนหนึ่งไปเลย”

เด็กสาวตาเป็นประกาย “หนึ่งแสนเลยหรือคะ”

“ใช่” รับคำห้วนๆ ใบหน้าซุกไซ้ซอกคอ ขบเม้ม มือฟอนเค้นสองเต้าสลับไปมา ก่อนถดกายลงต่ำ ดูดยอดอกซ้ายและขวา เลียไล้อย่างเมามันส์ ท่ามกลางเสียงครางหวีดที่ออกจากปากเธอ

“อ๊ะ...อ๊า คุณขา หนูเสียว”

“เดี๋ยวเธอจะได้เสียวกว่านี้อีก” เขาจูบปากเธอ คราวนี้เด็กสาวเบิกตากว้าง เธอไม่เคยจูบกับใครมาก่อน นอกจากหอมแก้มแม่ตอนยังเด็กเท่านั้น

เคยเห็นผ่านๆ ตาจากละครโทรทัศน์ เวลาที่พระนางจูบกัน มันเป็นอย่างนี้เองหรือ

หัวใจสาวน้อยกระหน่ำเต้นรัว เมื่อเขาสอดลิ้นเข้ามาในปากเธอ เกี่ยวกระหวัดรัดรึง พร้อมมือใหญ่ที่ไม่ยอมอยู่ห่างจากหน้าอกเธอเลย

เขาจูบ จูบ และก็จูบ...ราวจะกระชากวิญญาณเธอออกจากร่าง ในตอนนั้นเองที่เธอรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก เขาก็ถอนจุมพิตออก ในแววตาคู่คมเต็มไปด้วยประกายไฟพิศวาส

“อา...” เธออ้าปากหอบหายใจแรงๆ ในขณะที่ชายหนุ่มยันกายนั่งคุกเข่าแล้วจับขาเรียวข้างหนึ่งมาพาดบนบ่าแกร่งก่อนจับส่วน หัวอวัยวะแข็งขึงถูไถร่องสวาทที่ฉ่ำน้ำ

“อ๊า คุณขา...หนู...หนูไม่ไหวแล้ว” ไม่รู้ว่าเธอหลุดคำนั้นออกไปได้อย่างไร แต่เธอก็หลุดไปแล้ว ตามธรรมชาติเรียกร้อง

ชายหนุ่มค่อยๆ ดันส่วนหัวเข้าไป เด็กสาวสะดุ้ง ตาค้าง มือจิกผ้าปูแน่นจนยับย่น

“กรี๊ด...หนูเจ็บ ไม่...ไม่ ไม่เอาแล้ว” เธอส่ายหน้าพึ่บพั่บ จะยกสะโพกหนี แต่ไม่เป็นผล ในขณะที่เขาโน้มตัวลงมาจูบปาก ดูดยอดอกเธออีกครั้งเพื่อให้ร่างกายผ่อนคลายและยอมรับสิ่งแปลกปลอม

ส่วนนั้นค่อยๆ เข้าไปได้จนครึ่งลำ เขาก็กระแทกพรวดเดียวจนมิด ร่างเล็กผวาเฮือก เกร็งสุดตัว

“โอ๊ย ! ”

“ใจเย็นๆ นะนก อย่าเกร็ง อีกไม่นานเธอจะเสียวแล้วจะลืมความเจ็บทั้งหมดไป” เขาบอกเช่นนั้น

“หนูเจ็บมาก” เธอบอกเสียงอ่อน หยดน้ำทิ้งลงมาจากหางตา ซึ่งเขาเองก็รู้สึกปวดร้าวไม่ต่างจากเธอ ความเป็นหญิงคับแคบและรัดรึงจนเขาปวดตุบๆ แทบระเบิดเลยทีเดียว

เขาค้างแช่ไว้อย่างนั้นพักหนึ่ง ก่อนจะเริ่มโยกสะโพกซอยเข้าออก จากเบาๆ ก็เร่งจังหวะหนักหน่วงขึ้น เนื้อตัวเธอสะท้านสะเทือนตามแรงกระแทก

ฉันท์ชนกหอบหายใจถี่ๆ ครางเบาๆ ความเจ็บเริ่มคลาย กลายเป็นความเสียวซ่านรัญจวนใจอย่างที่ไม่เคยประสบพบเจอมาก่อน ยิ่งเขาดึงเข้าๆ ออกๆ เร็วมากเท่าไหร่ เธอยิ่งรู้สึกเพลิดเพลินและสนุกมากเท่านั้น

เวลาผ่านไป เขากระแทกเน้นๆ สามสี่ครั้ง ร่างสูงกระตุกเกร็ง ก่อนจะปลดปล่อยน้ำอุ่นๆ เข้ามาในช่องคลอดของเธอ

“อ๊า...” เธอกางแขนเต็มที่นอน หลับตาพริ้ม เพิ่งอาบน้ำเมื่อครู่ แต่กลับมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดซึมตามไรผม

เขาถอนกายออกจากเธอแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเธอให้ จากนั้นก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบสูทชุดใหม่มาสวม ปรายตามองคนที่ยังนอนอยู่ แล้วพูดว่า

“ฉันจะไปงานศพแล้ว แต่ก่อนไป เดี๋ยวจะเอาเสื้อผ้ามาให้”

“ค่ะ” เธอตอบรับโดยไม่ยอมลืมตาขึ้นมองเขา

หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว เขาก็ออกจากห้องไป ไม่ถึงห้านาทีก็กลับมาพร้อมเสื้อผ้าชุดหนึ่งในมือ

“ใส่ไปก่อน เป็นของน้องสาวฉันเองนั่นแหละ” เขาวางชุดไว้ให้บนโต๊ะหัวเตียง แล้วเดินกลับออกไป ทิ้งให้เธอนอนอยู่ตามลำพังอย่างโดดเดี่ยว

ดวงตาคู่โตเปิดขึ้นอย่างช้าๆ คราวนี้ไม่รู้น้ำตามาจากไหน ไหลทะลักเปรอะสองแก้ม เธอซบหน้ากับหมอนแล้วคร่ำครวญด้วยเสียงอู้อี้ปิ่มว่าจะขาดใจ

“ฉันเสียตัวแล้ว เสียตัวให้คนที่ฉันเพิ่งเจอหน้าไม่ถึงครึ่งวัน แถมฉันยังไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเขาอีก ! ”