บทที่ 67 บทที่ 66 ยินดี

บทที่ 66 ยินดี

ลินลดาย่อตัวลงและโอบกอดคนรักไว้แน่น เธอไม่อาจห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลได้เลยตอนนี้ ความรู้สึกหลายอย่างถาโถมเข้าหาจนเสียงสะอื้นไห้เล็ดลอดออกจากริมฝีปากบาง

"พอแล้ว" พันไมล์เกลี่ยน้ำตาออกจากพวงแก้มแดงก่ำให้อย่างอ่อนโยน "ไม่ต้องร้องแล้ว"

"ก็มันดีใจ รู้หรือเปล่าว่าทั้งชีวิตลินไม่เคยมีแบบนี้เลย ไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ