♥ บทที่ 108 ♥

โดมินิก คาสเตลลาโน

ผมโน้มตัวลงไป ประกบริมฝีปากเขาอย่างรุนแรงและหิวกระหาย ลิ้นของเขารุกล้ำเข้ามาในปากผมอย่างร้อนรน เสียงครางของเราผสมปนเปกันขณะที่ลมหายใจของเขาถี่กระชั้นขึ้นเมื่อเทียบกับของผม

มือของเขาสอดเข้ามาในเรือนผม ดึงรั้งให้ผมเข้าไปใกล้ขึ้น ราวกับต้องการให้ผมหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเขา

“ขยับ...