♥ บทที่ 31 ♥

เฮเลนา เบนเน็ตต์

ฉันนั่งอยู่บนโซฟา จ้องมองความว่างเปล่าของห้องนั่งเล่น ความเงียบงันที่บีบคั้นราวกับจะทำให้ขาดใจ น้ำหนักของความรู้สึกผิดไม่เคยจางหายไปไหน มันอยู่ตรงนั้นเสมอ คอยทับถมฉัน มือของฉันกำผ้าห่มไว้แน่น นิ้วสั่นระริก ขณะที่ความคิดล่องลอยกลับไปถึงวันนั้น... วันที่ฉันทำความผิดพลาดซึ่งไม่อาจให้อ...