♥ บทที่ 49 ♥

โรเบิร์ต เบนเน็ตต์

เขาก้าวไปข้างหน้า ปรับถุงมือหนังของเขาด้วยความสงบนิ่งจนน่าขนลุก

"เมื่อวาน เด็กน้อยของฉันวิ่งมาหาฉัน... ร้องไห้ฟูมฟาย" น้ำเสียงของเขาที่เคยนุ่มนวลและน่าฟัง กลับเย็นเยียบและไร้ความปรานี "เขาเล่าให้ฉันฟังว่าพวกแกทำอะไรลงไป"

สายตาคมกริบของเขาตวัดมองเฮเลน่ากับดักลาสก่อนจะหยุดลงที่ผม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ