♥ บทที่ 51 ♥

โดมินิก คาสเตลลาโน

กลิ่นคาวเลือดที่คล้ายโลหะคละคลุ้งไปในอากาศ ดุจดั่งซิมโฟนีเงียบงันที่ดังก้องไปทั่วทุกมุมของห้องทรมาน ฉันลูบนิ้วไปบนถุงมือที่ย้อมไปด้วยสีแดงขณะชื่นชมร่างไร้วิญญาณของเฮเลนาที่อยู่ข้างกาย ศีรษะของเธอที่แหลกเละติดพื้นคือผลงานชิ้นเอกอันโหดเหี้ยมที่ปั้นแต่งขึ้นด้วยมือของฉันเอง รอยยิ้มพึ...