♥ บทที่ 71 ♥

แอชเชอร์ เบนเน็ตต์

ผมหันไปมองเขาข้ามไหล่แล้วยิ้มให้อย่างเอียงอาย

“ผมเข้าใจครับ”

เขาจูบต้นคอผมเบาๆ แล้วดึงผมเข้าไปชิดยิ่งขึ้น

“เด็กดี นายมีทุกอย่างที่ต้องการอยู่ตรงนี้แล้ว กับฉัน นายไม่จำเป็นต้องมีใครอีก”

ผมไม่รู้ว่านั่นคือคำสัญญาหรือคำเตือน แต่ในตอนนั้นมันไม่สำคัญเลย บางทีเขาอาจจะพูดถูก ถ้าเขาเป็นคน...