♥ บทที่ 72 ♥

โดมินิก คาสเตลลาโน

18:50 น. – คฤหาสน์ของโดมินิก – ห้องนอน – เมืองคาสเตลลาโน

ผมจัดข้อมือเสื้อเชิ้ตด้วยความประณีตเช่นเคย แต่จิตใจกลับล่องลอยไปที่อื่น กระจกสะท้อนภาพชายผู้ไร้ที่ติคนเดิมเช่นทุกครั้ง ทว่าข้างในกลับมีความพึงพอใจอันมืดมน ผมยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเล่าอดีตของตัวเองให้แอชเชอร์ฟัง มันไม่ใช่สิ...